- Podważanie zasadności kwot wymienionych w pozwie wydaje się nieuzasadnione, ponieważ każdy poniesiony wydatek, którego zwrotu domagało się Miasto, był indywidualnie weryfikowany pod kątem jego bezpośredniego związku z wprowadzeniem nowej reformy oświaty - mówi Przemysław Foligowski, dyrektora Wydziału Oświaty w Urzędzie Miasta Poznania. Władze Poznania pozwały resort edukacji z powodu dalece niewystarczających ich zdaniem środków finansowych, jakie strona rządowa przekazała im na prace związane z wdrożeniem reformy oświaty. Kilka dni temu sąd odrzucił pozew. - Nie ma uzasadnienia podważanie stanowiska UMP, zgodnie z którym zakup mebli i pomocy dydaktycznych oraz konieczność wykonania prac remontowych w budynkach szkół wynikały bezpośrednio z wdrażanej reformy - zwraca uwagę Przemysław Foligowski. Chociaż Poznań się z orzeczeniem nie zgadza, a wyrok jest nieprawomocny, nie wiadomo jeszcze czy wniesie apelację. Przypomnijmy, że w 2019 r. przedstawiciele 10 największych miast zrzeszonych w Unii Metropolii Polskich złożyli w Ministerstwie Finansów wezwania do zapłaty na łączną kwotę ponad 103 mln zł kosztów poniesionych przez nich w 2017 r. w związku z dostosowaniem szkół do zmian w oświacie. Podnosili, że strona rządowa przekazała im pieniądze, które pozwoliły pokryć tylko część kosztów reformy, zakładającej likwidację gimnazjum. Domagali się więc zwrotu reszty. - Nie wszystkie koszty ponoszone przez samorządy były związane ze zmianami strukturalnymi. My nie mamy takich środków. To są duże pieniądze, które naszym zdaniem nie są uzasadnione, nie ma powodu, by je zwracać - odpowiedział wówczas minister edukacji narodowej Dariusz Piontkowski. Poznań postanowił pójść dalej i złożył do sądu pozew przeciwko Ministerstwu Edukacji i Nauki, oczekując od resortu zapłaty odszkodowania w wysokości 7,5 mln zł (z ministerstwa otrzymał tylko 700 tys. zwrotu kosztów). W ubiegłym tygodniu Sąd Okręgowy w Poznaniu odrzucił jednak pozew. Poprosiliśmy w urzędzie miasta o komentarz do ustnego uzasadnienia wyroku, jaki przedstawiła sędzia Barbara Chylak. Poznań: każdy wydatek był indywidualnie weryfikowany - Podważanie zasadności kwot wymienionych w pozwie wydaje się nieuzasadnione, ponieważ każdy poniesiony wydatek, którego zwrotu domagało się Miasto, był indywidualnie weryfikowany pod kątem jego bezpośredniego związku z wprowadzeniem nowej reformy oświaty - stwierdził Przemysław Foligowski, dyrektora Wydziału Oświaty Urzędu Miasta Poznania. Zapewnił, że poznański samorząd domagał zwrotu jedynie tej części wydatków, które zostały poniesione w związku z wdrażaniem reformy. Przypomniał też, że gdyby nie weszła ona w życie, to miasto nie musiałoby ponosić tych kosztów. - Nie ma uzasadnienia podważanie stanowiska UMP, zgodnie z którym zakup mebli i pomocy dydaktycznych oraz konieczność wykonania prac remontowych w budynkach szkół wynikały bezpośrednio z wdrażanej reformy. W uzasadnieniu sądu podano, że z zasobów placówek oświatowych, odnowionych sal, sprzętu komputerowego czy ławek zwykle korzysta cała społeczność szkolna, a nie tylko najstarsze roczniki. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że poniesione nakłady finansowe w ogóle nie byłyby konieczne, gdyby reforma nie została wdrożona – zauważył Przemysław Foligowski. Chociaż Poznań się z orzeczeniem nie zgadza, a wyrok jest nieprawomocny, nie wiadomo jeszcze czy wniesie apelację. - Po otrzymaniu pisemnego uzasadnienia wyroku rozważymy wniesienie apelacji. W naszej opinii nie byłoby potrzeby poniesienia wydatków, o których wspomniał Sąd, gdyby nie wymogi reformy oświaty - podsumował Jan Nowaczyk z Wydziału Prawnego UMP. Sprawdź też 160 mln zł na realizację inwestycji w obszarze oświaty i wychowania. „Miasto nie udowodniło, że poniesione koszty wynikały bezpośrednio z wdrażanej reformy” Uzasadniając ubiegłotygodniowy wyrok sędzia Barbara Chylak zaznaczyła, że miasto jako podstawę prawną swojego roszczenia wskazało przepisy Kodeksu cywilnego, w których jest mowa o szkodzie wyrządzonej poprzez „niewydanie aktu normatywnego, którego obowiązek wydania przewiduje przepis prawa”. Wyjaśniła, że reformę wprowadzono w oparciu o ustawy z grudnia 2016 r. oraz wydanych w tamtym czasie rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej, które regulowały także kwestie finansowe związane z reformą. Według niej Poznań nie wykazał, że doszło do zaniechania legislacyjnego. - Miasto nie wskazało na przepis, normę prawną, nakazującą wydanie jeszcze dodatkowego aktu prawnego dotyczącego finansowania reformy edukacji - zauważyła sędzia. Zdaniem sędzi władze Poznania nie udowodniły również, że koszty poniesione na zakup mebli czy pomocy dydaktycznych, a także na prace remontowe w budynkach szkół wynikały bezpośrednio z wdrażanej reformy. Na podstawie doświadczenia wskazała, że z zasobów placówek oświatowych odnowionych sal, sprzętu komputerowego czy ławek zwykle korzysta cała społeczność szkolna, a nie tylko najstarsze roczniki. - Sam fakt konieczności wykonania zmian w infrastrukturze i stworzenia nowych warunków dla dwóch dodatkowych roczników w szkołach podstawowych i jednego rocznika w szkołach ponadpodstawowych, nie stanowi szkody. Nadto, w ocenie sądu nie stanowi także szkody dokonanie pewnych przesunięć w zaplanowanym już budżecie gminy, jeżeli w wyniku tych zabiegów nie doszło do zaniechania przez gminę wykonania innych swoich zadań - uzasadniła Barbara Chylak. TAGI Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.