Biblia Gdańska/Księga Hioba (całość) 1 Był mąż w ziemi Uz, imieniem Ijob; a ten mąż był doskonały, i szczery, i bojący się Boga, a odstępujący od złego. 2 I urodziło mu się siedm synów, a trzy córki. 3 A miał dobytku siedm tysięcy owiec, i trzy tysiące wielbłądów, i pięć set jarzm wołów, i pięć set oślic, i Drugie kazanie z cyklu podsumowującego całe Pismo Święte. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca Paweł Jurkowski, pastor kościoła w Wejherowie, podsumowuje jedną z 66 ksiąg Nowego i Starego Testamentu, dlatego cykl trwać będzie aż 5 lat. Drugie kazanie streszcza całą Księgę Rodzaju, czyli 2000 lat historii. Zachęcamy do słuchania cyklu online, do przychodzenia na kazania do zboru w Wejherowie, a przede wszystkim do samodzielnego czytania Pisma Świętego. Przed wysłuchaniem kazania poświęconego danej księdze, warto ją wcześniej przeczytać. Paweł zachęca również do zadawania pytań dotyczących lektury ksiąg, które pomogą mu przygotować kolejne podsumowania. Video Transkrypcja Przepisywanie pliku audio jest automatyczne, dlatego zawierać może błędy, literówki i służy raczej do odnajdywania danego fragmentu kazania, niż do czytania go w formie tekstowej. 00:00:00Otwórzmy Bracia siostry, pierwszą księgę Biblii, Pierwszy rozdział i pierwszy początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Gdybyśmy mieli w rękach hebrajski zwój, to zobaczylibyśmy, że pierwsze słowo w tym hebrajsku N Zwoju brzmi Brexit, co oznacza na początku i tak też Żydzi nazywają tę jest księga Brexit, księga początków każda kolejna księga mojżeszowa, również przez Żydów, nazywana jest zgodnie z pierwszym słowem, które pojawia się na zwoju, czyli mamy drugą księgę Mojżesz ową i tam pierwsze hebrajskie słowo to szamot, czyli imiona, a więc dla Żydów druga księga mojżeszowa księga wyjścia księga mojżeszowa kapłańska rozpoczyna się słowem vitra, co oznacza wezwanie, a więc trzecia księga to dla Żyda księga wyzwania i tak dalej, gdy będziemy dalej rozważali, to będziemy do tego wracać. Księga rodzaju jest niezwykle ważną księgą w wątpimy, chyba to nie to, żeby jakaś inna była nieważną, ale ta księga jest niezwykła dlatego, że gdy czytamy ją z uwagą, możemy znaleźć w niej początek wszystkich ważnych prawd Bożego prawdziwie jest księga początków dersit. W tej księdze znajdziemy początek niemal każdej prawdy Bożego Objawienia, która później rozwinięta w pozostałych księga mówi o początku stworzenia. Skąd w ogóle wzięło się to Wszystko? Skąd się wziął ten wielki wszechświat? Ta księga mówi o początku rodzaju my się wzięliśmy? Ta księga mówi o początku ludzkiego problemu o grzechu, o cierpieniu, o początku śmierci mówi też o wybraniu narodu spośród narodów Ziemi i rozpoczęcie Bożego planu odkupienia ludzkości, ratowania skażonej grzechem ludzkości zawarte w tej księdze informacje są bardzo wybiórcze i niekompletne, co rodzi mnóstwo nie mają pewnych odpowiedzi w pierwszym przeczytaliśmy, czytamy, że Bóg stwarza. Nie było ziemia, ale jak spojrzycie na kolejny wiersz, to czytamy, że Ziemia była albo stała się pustkowiem i chaosem po hebrajsku to Tochu Wabochu piękne wrażenia, pustka i Chaos stworzył niebo ziemię w stanie bezładu i pustki, czy też jak domyślają się niektórzy pierwotna ziemia i niebo stały się bezładne i spustoszone wyniku jakiegoś wielkiego kataklizmu, jak na przykład bunt szatana i jego aniołów. Niektórzy mówią o Wielkiej przepaści dzielącej pierwszy i drugi wiersz ciszy Pokrywającej tajemnice pierwotnej według nich uległa zniszczeniu i spustoszeniu wyniku niebiańskiego konfliktu i jego konsekwencji. A więc widzicie, że niektórzy nie tylko czytają wiersze w Biblii, ale czytają również spacje między tymi wierszami tam widzą różne wielkie wiemy, jak długo Adam i Ewa żyli w raju, czy był to było to zaledwie kilka dni czy tygodni miesięcy po prostu nie wiemy, kim był mówiący ludzkim głosem wąż, który miał ręce i nogi najprawdopodobniej na początku jakieś kończyny, na których się był ten mówiący ludzkim głosem wąż, który kusił i zwiódł Ewę w księdze Brexit nie dowiemy się więcej na jego temat, tylko tyle mamy węża, który rozmawia z kobietą, zwodzi ją i później Bóg go Przeklina. To Wszystko, co z tej księgi, co się Bogu nie podobało w ofierze Kaina nie jest napisane coś się Bogu nie podoba i różni studenci Biblii wyciągają różne mówią, że to nie była krwawa ofiara, że w tym był problem. Inni mówią, że serce kaina nie było właściwej relacji z Bogiem, dlatego, bo mu się ta ofiara nie podobała i są jeszcze inne teorie na temat tego. Dlaczego?00:05:59Bogu nie podobała się ofiara Kain wziął żonę i kim byli? Kim byli ci ludzie, których Kain się obawiał, że go zabiją po tym, jak on zabił swojego brata?00:06:14Jest wiele tego typu niejasności i niedopowiedzeń, które prowadzą różnych ludzi do odmiennych domysłów i spekulacji. I stąd nic dziwnego, że mamy rozczłonkowania wśród czytelników Biblii Bóg nie podał nam wszystkich informacji i szczegółów, które chcielibyśmy znać, ale wybrał tylko to, co uznał. Za konieczne, by nam objawić to, co potrzebujemy wiedzieć i na czym mamy się skupiać jest zdrowe, kiedy nie wychodzimy poza to, co zostało napisane dla naszego zbawienia, kiedy nie dodajemy, kiedy nie rozpuszczamy nadmiernie naszej fantazji i nie wczytujemy w Biblię tego, czego tam nie wiele przedstawionych wydarzeń jest pozostawionych bez komentarza. Po prostu czytamy, że coś się stało, ale nie jest napisane, że to się Bogu podobało lub się nie podobało, czy że jest to słuszne czy nie było to słuszne, to my musimy czytać i słuchać i rozważać, i rozmyślać i modlić się i prosić Boga o objawienie prawd, które te wydarzenia są wyjątki od tej na przykład ustanowienie pierwszego małżeństwa w drugim rozdziale tej księgi od 21 wiersza czytamy, że ja chcę Bóg zesłał na człowieka głęboki sen i ten zasnął. Wtedy wziął część z jego miejsce po tej części wypełnił ciałem z tej części wziętej z człowieka ukształtował Jahwe Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka, widząc ją, człowiek zawołał, ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego nazwana mężatką, ponieważ z męża została wzięta w języku hebrajskim. Jest taka piękna gra słów, Adam i Adama właśnie i tu mamy mamy komentarz. W tym miejscu mamy wyjaśnienie o co z tym, o co tu chodzi. Właśnie dlatego mąż opuści ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną i stanie się z nią jednym ciałem. A więc tej historii mamy jakieś wyjaśnienie, jakiś komentarz do tego, co tam się wydarzyło w ogrodzie?00:09:07Natomiast kolejny wiersz znowu opisuje pewien fakt, nie wyjaśniając mam powodu opisanego stanu rzeczy czytamy tutaj, że człowiek i jego żona byli oboje nadzy, a jednak nie odczuwali przed sobą nawzajem wstydu. Nie wiemy, czemu byli było tak gorąco jak w dżungli się coś nie ubrali? Nie mieli poczucia wstydu, nie widzieli swojej nagości, bo byli przewidziani Bożą chwałą. Czy ich nagość nie budziła pożądania i znowu możemy się domyślać różnych rzeczy, ale tak do końca to nie jesteśmy pewni poza tymi oczywiście którzy są takich nie brakuje dzisiaj, którzy są pewni, że to było to albo tamto chociaż Biblia tego nie mówi, ale oni ma się sprawa z szabatem, o którym ostatnio mówiliśmy drugim rozdziale. Czytamy, że po tym, jak niebo i ziemia zostały ukończone, nastał siódmy dzień. Bóg ukończył swoje dzieło i w siódmym dniu zaprzestał wszelkiej siódmy dzień, pobłogosławił go, poświęcił go, pobłogosławił, poświęcił, czyli oddzielił w nim bowiem sam Bóg odpoczął po tym, czego dokonał w swoim twórczym działaniu Bóg pobłogosławił ten siódmy dzień i poświęcił go. Oddzielił go od innych dni, ale tylko on sam w nim na tym kończy się cała nauka na temat szabatu zawarta w tej księdze mijają 1000 lat ciszy w tym temacie, po upływie, których szabat pojawia się w drugiej księdze Mojżesza przy okazji zbierania manny na pustyni w drodze Izraela do Kanaanu i dopiero wtedy szabat zostaje przymierza między Bogiem a Izraelem dopiero w księdze wyjścia Bóg nawiązuje do dzieła stworzenia i odpocznienia w dniu szabatu, czyniąc ten Dzień dniem Odpocznienia dla swojego wybranego ludu. Podobnie wiele innych wydarzeń zapisanych w księdze Brexit w księdze początków nabiera znaczenia w świetle dalszego w kolejnych świętych do dyspozycji jedynie księgę rodzaju księgę początków, moglibyśmy wyciągać z niej jakieś mniej lub bardziej słuszne wnioski, ale byłyby one bardzo ubogie i krótkowzroczne, natomiast w kontekście całej Biblii poselstwo księgi rodzaju praktycznego wymiaru dla ludzi, wszystkich czasów i wszystkich kultur to nie jest tylko jakaś starożytna historia, ale to jest księga, która jest bardziej aktualna niż jutrzejsza Gazeta dowiadujemy się z tej księgi, że jest tylko jeden Bóg. Niewielu bogów. Ten Bóg jest stworzycielem. Wszystkich rzeczy nie z czegoś, co wiecznie istniało, ale uczynił Wszystko, wypowiadając słowo i mocą jego słowa powstało Wszystko, co powstało, to się nie mieści w ludzkiej ludzie próbują znaleźć jakieś inne wytłumaczenie na istnienie wszystkiego. Wiecie, że te ludzkie wytłumaczenia są jak te powieści Detektywistyczne, szukają wskazówek, szukają jakiś informacji tutaj coś znajdują, tam coś znajdują i dochodzą do wniosku, że to musi być to to musi być to tak jak w tych powieściach detektywistycznych czytaliście kiedyś, ja nie czytałem za wiele, ale jakiś tam parę przeczytałem dawno temu to już po przeczytaniu kilku stron już wiemy kto zabił. Tam już na początku mamy 2 3 trupy, czasami jeden czasami po paru rozdziałach już już po prostu wiemy, kto to jest i tak czytamy do końca. Coraz więcej informacji tak to musi być to to musi być to i nagle w ostatnim rozdziale się okazuje, że to w ogóle nie on, tylko to ta babcia z trzeciego piętra w trampkach i prostu byliśmy przekonani, byliśmy tyle dowodu i tak jest nauką, a Einstein to powiedział, ja tego nie wymyśliłem. On powiedział, że taki nauka dąży już są prawie pewni. Już mówią, że to tak i nagle coś nowego się pojawia i Wszystko się mają nowe teorie, już nowe. No to to nie tak. Jednak to myśleliśmy, że tak, ale to nie teraz mówimy, że tak i znowu budują, budują aż następny się mądry pojawi mówi. Ale jeszcze tego nie zauważyliście, a zobaczcie, co z tym. No faktycznie sypie się i następne i tak od zarania wieków. A słowa, które zapisane są już jakieś 3,5 tysiąca lat temu i to Wszystko aktualne to Wszystko czytamy dzisiaj. I to Wszystko aktualne. Nic nie straciło na Aktualności. Pan Bóg nie musi jakiś erat dodawać do swojej księgi. Pan Bóg orientuje się, że ach o tym zapomniałem. Na to nie zwróciłem uwagi. Jeszcze muszę to powiedzieć. Nie Bóg powiedział raz i swoi przy tym i kiedy kolejne rzeczy dopowiada, to mówi to, co powiedziałem wcześniej jest prawdą. Tu się nic nie zmieniło. To tak jak powiedziałem, tak stoi więc ta księga mówi nam, że jest jeden Bóg stworzyciel wszystkich rzeczy, który postanowił uczynić człowieka na swój własny obraz, na swoje własne podobieństwo, jak żadną inną istotę postanawia uczynić sobie człowieka, z którym może mieć wyjątkową relację, z którym może mieć społeczność jak niemal równym uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, a więc pierwszy niewiele mniejszy od Boga. Bóg powierzył mu władanie nad wszystkim, co stworzył i Bóg uczynił go do społeczności sobą, żeby człowiek mógł go poznawać i żeby mógł człowiekiem się komunikować i żeby człowiek mógł kochać i mu ufać, obdarzył człowieka możliwością podejmowania decyzji i w związku z tym obarczył go odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji mówi, jeśli zrobisz takie będą tego konsekwencje, jeśli zrobisz będą takie konsekwencje i powiedział mu jeszcze nie rób tego, a rób to i będzie dobrze, tak jak jest wspaniale pierwsi ludzie otrzymują wielki dar wolności, wyboru posłuszeństwa Bogu, które ma być wyrazem ich miłości i zaufania Bogu. Jednak jak dobrze wiecie ludzie pod namową kusiciela dokonują tragicznego wyboru nieposłuszeństwa skutkuje dramatyczną przemianą ich zmiany w tym pierwotnym dobrym stworzonym świecie, który znowu staje się miejscem chaosu. Cierpienia potęgujące go się zła i temat jest przewodnim tematem tej księgi. To jest niezwykle ważne, byśmy to ciągle mieli na uwadze, gdy czytamy tę kroki działania bez Boga prowadzą do degeneracji człowieka dezintegracji społecznej, konfliktów, cierpienia i śmierci. To jest jedna strona poselstwa tej księgi, a druga strona jest taka, że obecność Boga w życiu ludzi przynosi życia, pojednanie między ludźmi i szczególną szczęśliwość, stan harmonii i pokoju ducha, które hebrajczycy wyrażali słowem szalom pełnia szczęścia i pokoju i harmonii 2 poselstwa są jakże widocznej, udokumentowane w tej księdze życie bez Boga życie wbrew Bogu życie w buncie wobec Boga to śmierć to dezintegracja, to zniszczenie życie z Bogiem to zbawienie to ratunek, to pokój, to samym początku historii zawartej w tej księdze widzimy dzieje pierwszej cywilizacji, która lekceważąc Boga stacza się na samo dno zepsucia i o tym szóstym rozdziale tej księgi od piątego wiersza Jahwe zaś widział, że Wielka jest niegodziwość człowieka na Ziemi. Zauważył, że każda myśl ludzkiego ustawicznie zła, dlatego żałował, ja stworzył na ziemi człowieka, bolał nad tym w swym sercu. Wyobrażacie sobie Stwórca wszystkich rzeczy, żałuję i bóle je w swoim jest niesamowite. Niektórzy myślą o Bogu jako o kimś, kto jest totalnie beznamiętny. Nie ma żadnych uczuć, jest totalnym stoikiem, który ma przecież Wszystko od początku do końca zaplanowane niczym się nie przejmuje, nic go nie rusza, ale tak nie jest. Biblia go nam takim nie przedstawia nam go jako Boga, który przeżywa decyzje ludzi, się, kiedy człowiek podejmuje dobre decyzje. Czytamy, że całe niebo się cieszy, kiedy jeden grzesznik się nawraca, ale czytamy też o Bogu, który boleje o Bogu, który jest pełen Tak jak w tej sytuacji ludzie lekceważą go i staczają się na takie dno Nieprawości, Boże serce Krwawi Bóg przeżywa, to boleję i z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem. Do tego doszło usunę płazy oraz ptaki. Bo żałuję, że powołałem to Wszystko do istnienia. Trudno jest tam w uwierzyć w ogóle, że Bóg może żałować czegoś, co sam nie wiedział, jakie będą konsekwencję, czyż nie przewidział tego to, że Bóg wie o tym, co będzie. Nie oznacza, że gdy to się na niego nie wpływa, że tego nie przeżyła. Widzimy tutaj tragiczny obraz ludzkości Negujące Boga, lekceważące, jego sprawiedliwe wymagania, obojętnej na Boga i nie szukającej Boga. Następne wiersze jednak mówią o człowieku z tej epoki, się dlatego, że znał Boga. To jest to, o czym mówiłem wcześniej. Te 2 te 2 strumienie, które wpłyną w tej którzy nie znają Boga, nie chcą znać Boga, nie liczą się z Bogiem i te jednostki, które znają Boga, które szukają Boga, które pragną Boga w ósmym i dziewiątym wierszu. Czytamy, że Noe znalazł łaskę w oczach Jahwe oto dzieje rodu Noego człowiekiem sprawiedliwym na tle swojego pokolenia był nieskazitelny, się z Bogiem o to Bogu chodzi Bóg szuka przyjaciół wśród ludzi. Noe był jego przyjacielem, przyjaźnił się z Bogiem i Noe obrazuje odkupienie człowieka ukrycie w arce. W czasie zagłady odkupienie człowieka w czasie sądu i śmierci wszystkiego obrazuje doświadczenie człowieka uratowanego od śmierci. Ukryty w arce zostaje ocalony z wód sądu i śmierci, aby wyjść do nowego świata i do nowego życia, Bóg zawiera przymierze z Noem. To też jest kolejny ciekawy element tej Bóg zawiera z człowiekiem przymierze, to znaczy umowę, która ma pewne warunki, chociaż w niektórych przypadkach Bóg nie stawia żadnych warunków mówię o tym, co on zrobi. Takie znałem. Bóg zawiera przymierze z Noem i całą ziemią w centrum, którego przymierza jest Ziemi od kolejnego potopu, który zgładził by żyć na Ziemi, Bóg błogosławi Noego, nakazując mu rozmnażać się i ponownie zapełniać spustoszona ziemię. Potomkowie Noego jak rozdziale zgodnie z Bożym poleceniem rozmnażają się w błyskawicznym tempie i rozprzestrzeniają się po ocalałej spod topu Ziemi, ale postanawiają zbudować sobie wieżę do nieba, aby po pierwsze utrwalić swoje imię, a po drugie, aby nie rozproszyć po całej Ziemi 11 rozdziale piątym wierszu czytamy, że ja aby przyjrzeć się miastu wieży, które budowali ludzie i oto jeden lud. Wszyscy posługują się tym samym językiem, a to dopiero początek ich dzieła. Teraz już nic nie będzie dla nich niemożliwe. Cokolwiek zamierzają, uczynią niesamowite, do czego ludzie są zdolni. Zjednoczeni ludzie mogą dokonać wielkich rzeczy mówi, nic dla nich nie będzie niemożliwe, a to dopiero co robią tam to początek. I co Bóg postanawia zrobić z tą zjednoczoną ludzkością? Mówi, Chodźmy tam pomieszaj my im właźcie, jak Bóg mówi tutaj o sobie w liczbie mnogiej, tak jak gdy pierwszych ludzi połączył ze sobą tak, jak gdy stworzył człowieka, uczymy na nasze podobieństwo. Uczyńmy człowieka na nasz obraz i nasze mówi, Chodźmy Stom pytam, po mieszajmy tak, aby jeden nie rozumiał mowy drugiego za chwilę wrócimy do tej kwestii Boga, który mówi o sobie w liczbie mnogiej i czytamy, że w ten sposób Jahwe rozproszył ich stamtąd po całej Ziemi i tak przestali budować to miasto spośród tych rozproszonych po Ziemi ludów Bóg dokonuje wyboru jednego człowieka, z którego postanawia uczynić szczególny naród przeznaczony do szczególnej wybiera, powołuje i zawiera przymierze z Abrahamem później czyni Abrahamem, to jest bardzo ważne. To hasło, które tu się pojawia, ponieważ litera Chew Chew języku hebrajskim to jest litera, która ma sobie konotacje kiedy Bóg z Abrama czyni, a brach Chamem Abrahamem, to jakby tchnie w niego swego ducha. Podobnie jest z sarą mamy sara, a potem jest hebrajskim sarach dodaje to do ich imienia jest element nowego duchowego całkiem nowego Bóg czyni z Abrama Abrahama, ojca wielu narodów, obiecując, że w jego potomstwie wszystkie narody Ziemi zostaną u błogosławione i wszystkie kolejne księgi starego przymierza kontynuują ten wątek powołania i błogosławieństwa Abrahama i notują pilnie dzieje że nowy testament rozpoczyna się rodowodem Jezusa Chrystusa, który jest nazwany synem Abrahama Ewangelia Mateusza. Pierwszy rozdział i pierwszy wiesz rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama i dalej czytamy, Abraham był ojcem Izaaka Izaak ojcem Jakuba a Jakub ojcem Judy oraz jego braci i macie całą sumie w księdze rodzaju możemy odnaleźć aż 11 takich genealog i takich rodowodów, które zawierają kolejne etapy realizacji Bożego planu odkupienia całej ludzkości i w tej księdze mamy 6 kluczowych postaci. Jeśli zapamiętacie tych 6 kluczowych postaci, to macie księgę nie wie jednej w jednej ręce. Oczywiście jest wiele innych pomniejszych postaci i dobrze się jest im przyglądać. PL, ponieważ one stanowią kontrast dla tych 6 kluczowych postaci, to jest Adam Noe, Abraham izaak, Jakub i Józef. Tak jest Adam i upadek człowieka w grzech duchową. Śmierć przez niego grzech wszedł na świat i na Wszystko przyszła śmierć. Noe, jak już powiedzieliśmy, obrazuje odkupienie. Abraham obrazuje zbawczą wiarę i usprawiedliwienie z wiary. O tym wiele nt ma do powiedzenia pięknym obrazem synostwa tego, co to znaczy być umiłowanym synem Boga. Jakub jest obrazem uświęcenia cudownego dzieła Bożego, w którym jesteśmy uwalnia od naszych usiłowań prowadzenia życia w mocy ciała. Jesteśmy złamani przez Boga aż z Jakuba, którego imię znaczy chytry co znaczy książę Boga? Zwyciężamy będąc pokonani i kulejąc przez resztę naszego życia na pamiątkę naszego zwycięstwa. Moc słabości, skarb w glinianych naczyniach to jest historia Jakuba dzieło człowieka, złamanie go i uczynienie go Bożym księciem. I w końcu Józef, który jest obrazem uwielbienia, człowiek kochany przez ojca, a źle traktowany przez swoich braci spędził długie lata w ciemnościach więzienia, choć cały czas doświadczał Bożej przychylności zachęty, ale jego życie wydawało się stacza się w dół. Jego życiu było wiele problemów, wiele bolesnych doświadczeń, wiele niesprawiedliwości, wiele niezrozumienia aż DU chwalebnego dnia Wielkiej przemiany. W jednym dniu Józef zostaje Wywyższony, by rządzić jako druga osoba w Królestwie. To jest bracia i siostry obraz naszej przyszłości. Teraz idziemy przez ciemną dolinę cieni, aż zostaniemy przeniesieni z ciemności tej ziemskiej egzystencji do samego tronu i obecności Boga, gdzie uwielbi NI zasiądziemy z Jezusem na jego tronie, aby z nim panować na wieki i to jest wielkim skrócie alegoryczne niezwykłej księgi początku Brexit jest jeszcze jedna konieczna do przyjęcia przez nas perspektywa interpretacji tej księgi oparta na słowach Pana Jezusa z Ewangelii Jana Piątego rozdziału, gdzie w 47, gdzie w 46 wierszu Jezus oznajmia, gdybyście wierzyli mojżeszowi, wierzyli byście i Gdyż Jezus mówi, on napisał do mnie ten Mojżesz o Jezusie jak boży, Święty Duch oświetlał nasze duchowe oczy, byśmy czytając księgi Mojżeszowe Oglądali chwałę Jezusa, która jest obecna niemal na każdej stronie tych tylko mamy oczy, żeby to wiedzieć już w pierwszym zdaniu Biblii Spotykamy Jezusa, gdy czytamy na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Czy widzicie tam Jezusa? Jana, jeden, jeden początku było Słowo i Bogiem było słowo. Jan zaczyna swoją ewangelię, tak jak Mojżesz zaczyna swoją księgę. Na początku na początku było słowo Mojżesz mówi na początku Bóg stworzył niebo i mówi, na początku było Słowo było u Boga i Bogiem było słowo. Ono było na początku u Boga i Wszystko absolutnie Wszystko dzięki niemu się z tego co istnieje, nic nie stało się bez niego to samo mówi list do hebrajczyków pierwszy rozdział Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje słowo ojcom przez ostatnich dniach przemówił do nas w osobie syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego przez niego również stworzył Wszystko, co istnieje w czasie i dalej ten sam autor mówi w pierwszym rozdziale od siódmego wiersza o aniołach. Wprawdzie powiedziano on swych aniołów czyni wichra mi, a swych podwładnych płomieniami ognia, lecz o synu twój tron. O Boże trwać będzie na wieki berłem prawości berło twojego Królestwa, u kochałeś z nienawidziłeś bezprawia, dlatego Twój Bóg namaścił Cię o Boże, co za paradoks, Twój Bóg namaścił Cię o Boże olejkiem radości jak żadnego swoich towarzyszy oraz ty ty już dawno Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich rąk. Te słowa skierowane są do syna, ty Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich więc gdy czy?00:34:15Mamy pierwszy wiesz pierwszej księgi Biblii to czytamy o Jezusie. Oczywiście czytamy tam ojcu i czytamy tam o duchu. Czytam o Bogu, o Bogu prawdziwym słowo Bóg już pierwszym wierszu Biblii jest w liczbie mnogiej, nie w liczbie pojedynczej, a czasownik stworzył jest w liczbie pojedynczej, a więc mamy mnogość jedność mnogiej, co za niezwykły paradoks ten jeden Bóg w liczbie mnogiej wyraźnie objawia swą mnogość, gdy w 26 wierszu mówi, uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo i podobnie jak czytamy dalej mówi stąpamy, mówi o sobie w liczbie mnogiej, najczęściej czasowniki, które temu towarzyszą, są w liczbie pojedynczej, ale są przypadki bardzo rzadkie, tak jak to widzieliśmy. Gdzie Bóg mówi w liczbie mnogiej również sensie czasownik owym uczymy, zróbmy zobaczmy 27 wierszu pierwszego rozdziału czytamy, że stworzył Bóg człowieka na swój teraz zobaczcie, co się dalej dzieje. Stworzył go na obraz Boga, stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Pomyślmy głęboko nad tymi słowami stworzył go, stworzył ich bóg daje pewien obraz, daje nam pewne wskazówki co do swojej własnej natury, chociażby tworząc człowieka na swój obraz. Stworzył go, stworzył pierwszych wierszy Biblii Bóg objawia się jako jeden Bóg, ale we Wspólnocie osób to nie jest pojedynczy Bóg. To nie jest samotny jest Bóg, który od zawsze jest ojcem, musi mieć zawsze syna. To jest Bóg, który jest wieczną miłością, żeby kochać, trzeba mieć kogoś, by kochać. Jeśli nie masz kogo kochać, Nie możesz mówić, że jesteś miłością o sobie od jest natomiast zawsze miłością w nim nie ma żadnej przemiany. To nie jest tak, że Bóg jednego dnia był kimś i którymś dniu stał się kimś innym, chyba że ktoś wierzy w takiego ewolucyjnego Boga, który się zmienia, który czegoś nie ma i który w pewnym dniu coś sobie dorabia, coś sobie stwarza, coś sobie Bóg przedstawia nam się jako Bóg, który jest niezmiennym Bogiem, który jest zawsze taki sam, który jest wieczną miłością, który jest wiecznym jest wiecznym synem i wiecznym religijnych Żydów przez wieki te słowa były wielką tajemnicą i zagadką i wystarczy poczytać rabinów żydowskich, którzy zdumiewają się nad tymi słowami, którzy próbują wyjaśniać ten paradoks Boga mówiącego o sobie w liczbie mnogiej. Natomiast dla nas, którzy mamy w rękach nowe przymierze wraz z przyjściem Bożego Syna widzimy, zagadka zostaje rozwiązana, zostaje wyjaśniona, zostaje wytłumaczona, jak zresztą Jan pisze w swojej Ewangelii, że Chrystus wytłumaczył Boga dosłownie w pierwszym rozdziale on go o nim czytamy w liście do hebrajczyków. Pierwszym rozdziale trzecim wierszu, że Chrystus jest odblaskiem Bożej chwały i doskonałym odbiciem jego istoty. On, który podtrzymuje swojej mocy a?00:38:07Więc Chrystus nie tylko stworzył świat, ale on mocą swojego słowa Wszystko zachowuje w istnieniu i dzisiaj, gdy naukowcy dochodzą do zrozumienia budowy atomu, gdy pojawiła się fizyka kwantowa, naukowcom otworzyły się oczy na nowy świat, w którym mówią, nie ma żadnych reguł, nie ma żadnych jakiś pewnych stałych zasad. To Wszystko jest jakimś niepojętym chaosem, który o dziwo istnieje trzymany, jakąś niewidzialną do hebrajczyków mówi nam, jaką mocą tego, który powołał to Wszystko do istnienia. On podtrzymuje to Wszystko słowem swojej otworzył pewne prawa, które rządzą tym światem, ale to nie znaczy, że on zostawił ten świat i wycofał się i jest nieobecny w tym świecie, jak niektórzy uważają, ale on jest aktywnie zaangażowanych. Istnienie każdego atomu, zanim na scenie pojawił się Adam Noe o Bogu, który jak Jezus Chrystus mówi o sobie, ja trzecim rozdziale księgi Brexit po upadku Adama i Ewy w grzech znajdujemy niezwykłą obietnicę w nasieniu Kobiety, które miał zmiażdżyć głowę węża i zostać ukąszony wpięte wypełnienie tej łaskawej obietnicy jest podsumowane w drugim rozdziale listu do hebrajczyków, gdzie czytamy, że ja Jestem stał się człowiekiem z ciała i tam, ponieważ dzieciom przypadł udział we krwi wcielen również miał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który ma władzę nad śmiercią. To jest diabła. Bóg nie może w swej istocie jest źródłem wszelkiego życia i w nim nie ma żadnej śmierci, ale żeby odkupić człowieka, Bóg staje się człowiekiem. To słowo, które powołało Wszystko do istnienia, staje się ciałem przyjmuje postać człowieka i staje się w pełni człowiekiem, by umrzeć jako człowiek, by ratować ludzi, którzy zostali straceni przez grzech przez nieposłuszeństwo. Podobne obietnice dotyczące narodów przez nasienie zostały dane i ponownie Jakubowi do nich wszystkich Bóg mówi o zbawieniu i błogosławieństwie, które będzie udziałem wszystkich narodów przez ich potomstwo, przez ich nasienia liście do Galacjan w trzecim rozdziale Apostoł Paweł wyjaśnia, że wszystkie te obietnice zostały wypełnione Jezusie. On jest tym nasienie, o którym Bóg mówił, które Bóg 14 rozdziale księgi początków księgi rodzaju spotykamy tajemniczą postać Melchizedeka króla kapłana Boga Najwyższego hbr siódmy rozdział poświęca mnóstwo miejsca tej postaci, o której w księdze rodzaju w księdze Genezis czytamy słownie słów, natomiast hbr siódmy rozdział mówi nam, co do tego Melchizedeka króla szalem u Kapłana Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama powracającego po rozgromieniu Królów i pobłogosławił mu, a któremu Abraham ze wszystkiego wydzielił dziesięcinę. To jego imię znaczy. Po pierwsze król sprawiedliwości, a po drugie król Salem król pokoju ojca bez matki, bez rodowodu, bez początku swoich dni i bez końca życia, podobny w tym do syna Bożego, pozostaje on kapłanem nieprzerwanie, bo jest oczywiste, że nasz pan wywodzi się z judy, o którym to pokoleniu Mojżesz nic nie powiedział. Odnośnie kapłaństwa jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny stał się nim nie według przykazania cielesnego, czyli według naturalnego według mocy Niezniszczalnego życia świadczy bowiem o nim ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka, o tyle więc lepszego przymierza Jezus stał się poręczycielem, a tych kapłanów było wielu, dlatego, że śmierć nie pozwalała im trwać na zawsze. Ten natomiast nasz kapłan Jezus Chrystus, król pokoju i kapłan w jednej natomiast pozostaje, bo ma kapłaństwo nieprzemijające, dlatego też może całkowicie zbawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga. Chcesz być zbawiony? Chcesz być zbawiony całkowicie jest tylko jedna droga przez Jezusa nie ma innej Jezus jest drogą do życia i zbawienia całkowitego może zbawić całkowicie tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. Jezus Chrystus stał się człowiekiem, jest człowiekiem w niebie. To jest pierwszy człowiek w niebie, i noc jako człowiek wstawia się za nami. Hbr. To tak szczegółowo wyjaśnia, że on musiał stać się mieć udział w ciele i krwi. Musiał cierpieć, musiał nauczyć się posłuszeństwa w cierpieniu, aby stać się miłosiernym arcykapłanem, który współczuję swojemu ludowi, który wie, na czym polega życie w dokładnie wie, z czym się zmagamy, współczuję z naszymi słabościami i modli się za nami. Jest doskonałym arcykapłanem przed obliczem Boga dla naszego zbawienia i to całkowitego, doskonałego, pełnego właśnie przystało nam mieć arcykapłana mówi autor listu do hebrajczyków arcykapłana, który stał się Święty niewinny, nieskalany odłączony od grzeszników i niebiosa nie ma on potrzeby codziennie. arcykapłani najpierw składać ofiary za własne grzechy, a potem za lud uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. Prawo bowiem ustanawia arcykapłana mi ludzi mających słabość, ale słowo złożonej przysięgi po nadaniu prawa ustanawia syna, uczynionego doskonałym na wieki kolejnym wielkim obrazem naszego Zbawiciela jest ofiarowanie Izaaka na ołtarzu na Górze moria. Wielu biblistów twierdzi, że jest to ta sama góra, która w nowym testamencie nosi nazwę księdze początków 22 rozdziale i drugim wierszu. Bóg mówi do Abrahama weź teraz swego syna twego jedynego, którego miłujesz Izaaka, Idź do Ziemi moria i tam złóż go na ofiarę całopalną na jednej Górze, o której ci powiem 2000 lat później. Niebiański ojciec posyła na ten grzeszny świat swojego w swym rodzaju umiłowanego syna, który miał położyć swoje na wzgórzu golgoty być może tej samej Górze, na której Abraham miał złożyć w ofierze swojego syna Izaaka zawierały się wszystkie obietnice dane Abrahamowi śmierci Izaaka oznaczała utratę wszystkiego dla był nie tylko jego ukochany syn, ale także jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi śmierć Jezusa umiłowanego syna Bożego to jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi Adamowi Izaakowi, Jakubowi i wszystkim innym jak wiemy, został oszczędzony Izaak nie został ofiarowany, gdyż Bóg przygotował sobie ofiarę. Bóg przygotował sobie barana, którego miał złożyć na wiemy, że Abraham był przekonany, że Izaak zginie i zostanie przywrócony do życia, liście do hebrajczyków o tym czytamy znowu w 11 rozdziale, że dzięki wierze Abraham poddawany próbie przyniósł na ofiarę Izaaka który otrzymał obietnicę i do którego powiedziano twoim potomstwem będzie nazwane potomstwo Izaaka. Liczył on na to, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych i też suma małych, mówiąc obrazowo odzyskał swojego syna Jezus. Jak wiemy, nie został oszczędzony, ale został drzewie krzyża golgoty jako baranek boży, który gładzi grzech świata, został złożony w grobie i po 3 dniach powstał z martwych, prawdziwie rozrywając więzy śmierci i przynosząc życie wszystkim, którzy w niego wierzą. Księga Brexit kończy się historią życia Józefa, którego życie i charakter jest nie tylko obrazem przyszłego uwielbienia, ale przede wszystkim pięknym obrazem Chrystusa widzimy Józefa umiłowanego syna ojca, sprzedanego przez braci za cenę niewolnika, przyjmującego postawę sługi opierającego się pokusom fałszywie oskarżonego i skazanego w końcu wyższ onego na księcia i Zbawiciela ginącego z głodu świata. Sam to słowami, które kieruje do swoich braci w 50 rozdziale i 20 wierszu tej księgi mówi wy do swoich wyrządzić mi zło? Bóg jednak zaplanował przy tym dobro, by dokonać to, co jest dzisiaj zachować przy lud i dokładnie tego dokonał Bóg, posługując się niegodziwością ludzi, chciwością judasza postawą, Piłata, Heroda, zazdrością faryzeuszy oni chcieli zło, ale Bóg zamierzył to ku dobremu ratunek dla odrzuconego dla grzesznego, umierającego który przyszedł przez odrzuconego fałszywie oskarżonego i skazanego na śmierć niewinnego tego czytamy, Bóg wielce wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne imiona, aby na imię Jezus zginęło się każde kolano na niebie i na ziemi. Czy twoje kolano zgina się przed nim jako przed panem każdy wyznawać, że Jezus Chrystus jest panem na chwałę Boga ojca, kiedy wyznajemy Jezusa jest uwielbiony, niektórzy swoim tragicznym pojmowaniu natury Boga myślą, że jak wielbimy Jezusa, to nie wielbimy ojca, że jak wyznajemy Jezusa panem, to w jakiś sposób umniejsza my ojca, gdy wielbimy ojca znowu zaniedbujemy Jezusa, nic takiego nie ma ojca, jeśli nie czcimy syna, nie czcimy też ojca. Jeśli czcimy ojca, czcimy również w nim syna, gdyż to nie są 2 bogowie, jeden większy, drugi mniejszy, ale to jest jeden Bóg, jeden Bóg, który od początku objawia nam się swej mnogości w nowym przymierzu. Wyraźnie widzimy go jako ojca syna i ducha i to jest tylko kilka wybranych przykładów Chrystus jest zapowiadany w tej księdze i jak zobaczymy w każdej kolejnej?00:51:47Tych cieni Chrystusa jest mnóstwo w tej księdze w różnych drobnych szczegółach możemy je zobaczyć. Mamy ciernie będące elementem przekleństwa po upadku pierwszych ludzi i koronę cierniową, która raniła skronie umierającego Zbawiciela arka Noego, w której 8 dusz ludzkich zostało ocalonych, jest ilustracją miejsca schronienia i ratunku. Jakie znajdują kryją się w Chrystusie, który powstał z martwych dzień po ósmego dnia jest ciekawych. Nowy testament używa ósmego dnia w Ewangelii Jana. Zwróć na to uwagę Jakub widzi drabinę łączącą niebo i ziemię, po której wstępują i zstępują Aniołowie Boży. Jezus nawiązuje do tej wizji w Ewangelii Jana w pierwszym rozdziale i 51 wierszu rozmowie z Natan lm, gdy mówi zaprawdę zaprawdę, powiadam Wam Ujrzycie niebo aniołów Bożych, Wstępujących i wstępujących na syna człowieczego. Wyobrażacie sobie taki widok? Jezus jest pomostem łączącym niebo i pośrednikiem między ludźmi a Bogiem o nim świadczy całe pismo. Jak zobaczymy, jeśli Bóg pozwoli omawiając kolejne księgi powstaniu i Podziękujemy Bogu?00:53:24Kochany ojcze, dziękujemy, że dałeś nam tą cudowną Księgę, twoje słowo, które jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż obosieczny miecz sięgające do głębokości naszych myśli naszych serc objawiających nasz stan, nasze nade Wszystko objawiającej nam ciebie jedynego prawdziwego Boga. Dziękujemy za twoje słowo, w którym objawiła się nam, dziękujemy tobie za Ducha Świętego, którego dałeś, aby człowiek mógł cię poznać, gdyż ludzki rozum nie jest tego wstanie zrozumieć ludzkie oko zbyt ślepy, żeby wejrzeć w te cudowne tajemnice. Nasze uszy nie są wstanie usłyszeć tych cudowności bez swojego oświecenia bez swojego dziękujemy ci za twego świętego ducha, który otwiera przed nami te skarby mądrości i Poznania Boga. Dziękujemy tobie, dziękujemy tobie za ducha, który bada głębokości Boże i które objawia je nam, którzyśmy prości tym, którzy nie są wstanie do tego dotrzeć własną własnym inteligencją, ludzką interpretacją, ale możemy to zobaczyć dlatego, że tak tobie się podobało, aby te rzeczy zakryć przed mądrymi i roztropnymi tego świata, a objawić je prostym ludziom. Wielbimy Cię, panie, wielbimy Cię za poznanie Twojej chwały na obliczu Jezusa Chrystusa o którym świadczy Mojżesz, o którym świadczą prorocy i modlimy się, by to światło, które bije z oblicza Jezusa Chrystusa jaśniał w naszych sercach, ku Poznaniu, ciebie, ku życiu, ku zbawieniu prosimy mów do dalej do nas kochany Boże, abyśmy zgłębiają swoje słowo, wzrastali w miłości do ciebie. Wierzę w jak no jak Abraham mogli być twoimi przyjaciółmi, byśmy chodzili z tobą jak Henoch byśmy służyli tobie jak Józef zwyciężali pokusy i byli gotowi dzisiaj cierpieć, aby swoim wielkim dniu być podniesionym do Twojej chwały i uczestniczyć na wieki w twej chwale IV swej szczęśliwości, która nie będzie miała końca. Wielbimy ciebie i wywyższa my wielki. Boże kochani bracia i siostry jeszcze do modlitwy. Jaka jest najdłuższa księga Pięcioksięgu? Piątka książki del Pięcioksiąg mają różne wymiary. On más krótki jest Księga Kapłańska (27 rozdziałów; 859 wersetów; 11.950 51 słów; XNUMX stron w BHS). On bardziej szczegółowy jest to Księga Rodzaju (50 rozdziałów; 1.534 wersety; 85 stron w BHS). - Nie wiem, czy się z tobą zgadzam - powiedział mój przyjaciel. - Ale to nie ze mną się nie zgadzasz - odpowiedziałam. - Nie zgadzasz się ze św. Pawłem. - Wówczas nie przedstawiałam swojej własnej opinii, ale wyjaśniałam, czego Paweł apostoł naucza w 1 liście do Koryntian. - No to dobrze, nie zgadzam się ze św. Pawłem. W ten sposób do czegoś doszliśmy. Wśród chrześcijan jedną rzeczą jest nie zgadzanie się, jak interpretować to, co Biblia mówi. Zupełnie inną rzeczą jest lekceważenie tego, co Biblia mówi. Ale mój przyjaciel nie widział tu żadnego problemu. Jego zdaniem chrześcijanin nie jest związany tym, co Pismo Święte mówi. Pismo Święte zostało napisano dawno temu przez ludzi przedstawiających swoje własne najlepsze rozumienie spraw pod kierunkiem Ducha Świętego. Podobnie dzisiaj przedstawiamy nasze najlepsze rozumienie spraw pod kierunkiem Ducha Świętego. To, co Biblia mówi, niejednokrotnie pomaga, ale nie jest to ostatnie słowo w żadnej sprawie. Wśród chrześcijan jedną rzeczą jest nie zgadzanie się jak interpretować to, co Biblia mówi. Zupełnie inną rzeczą jest lekceważenie tego, co Biblia mówi. Czy Biblia jest wytworem starożytnych ludzi przedstawiających swoje własne najlepsze opinie, a wóczas możemy swobodnie odrzucać, co tylko uznamy za fałszywe? Czy też jest to Słowo Boże, a więc nie może być fałszywe, bo sam Bóg byłby kłamcą? No i co? Czy chrześcijanie są związani przez to, czego Pismo Święte naucza? Ponieważ większość kreacjonistów mocno opiera się na naukach pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju, pytanie to ma wielkie znaczenie dla kontrowersji kreacjonizm-ewolucjonizm. Czy Biblia jest wytworem starożytnych ludzi przedstawiających swoje najlepsze opinie, a wówczas możemy swobodnie odrzucać wszystko to, co uznamy za fałszywe? Czy też jest to Słowo Boże, a więc nie może być fałszywe, bo sam Bóg byłby kłamcą? Jest to jednak tylko pierwszy krok. Jeśli dojdziemy do wniosku, że Pismo Święte jest faktycznie Słowem Bożym, to nadal musimy rozstrzygnąć, jak je interpretować. Weźmy chociaż te kluczowe pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju: w jakim stopniu mówią nam one o świecie? Czy opowieści o stworzeniu oraz Adamie i Ewie mówią nam o czymś, co faktycznie zaszło w historii, czy są tylko "językiem obrazowym" wymyślonym po to, by nauczyć nas pewnych prawd duchowych? Wśród chrześcijan ewangelicznych są to kluczowe kwestie, dzielące kreacjonistów i teistycznych ewolucjonistów. Jeśli Księga Rodzaju dostarcza nam rzetelnej informacji na temat świata, to informację te należy wziąć pod uwagę, gdy formułujemy teorie naukowe. Jest to pogląd akceptowany przez kreacjonistów. Jeśli zamiast tego opowieści Księgi Rodzaju są pewnego rodzaju parabolą, zamierzoną do przenoszenia duchowego posłania jedynie, to nie stanowią one żadnego ograniczenia dla utrzymywanych przez nas teorii naukowych. Jak długo utrzymujemy, że Bóg w jakiś sposób stoi za nimi, możemy utrzymywać wszelkie idee naukowe, jakie uznajemy za dogodne, bez popadania w konflikt z Pismem Świętym. Oto więc są sprawy do rozważenie w tym artykule: Po pierwsze, czy Pismo Święte jest prawdziwe we wszystkich dziedzinach i na zawsze? Po drugie, jeśli jest ono prawdziwe, to jak je interpretować, zwłaszcza pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju. Najbardziej sporna sprawa Odpowiedźcie szybko, jaka sprawa wywołuje największą kontrowersję wśród dzisiejszych ewangelicznych teologów? Odpowiedź brzmi: sprawa Pisma Świętego. Najgorętsze dyskusje w naszych czasach koncentrują się na pytaniu, w jakim sensie Biblia jest prawdziwa? Odpowiedzi, jakich chrześcijanie ewangeliczni udzielają na to pytanie, można podzielić na trzy kategorie: Biblia jest omylną księgą napisaną przez omylnych ludzi. Jest ona jedyna w swoim rodzaju jedynie w tym sensie, że Bóg jej używa pomimo jej błędów wzywając ludzi do wiary. Biblia jest prawdziwa i obdarzona autorytetem, ale tylko w sprawach wiary i moralności. Przenosi ona duchowe posłanie przy pomocy opowieści, które same niekoniecznie są prawdziwe czy dokładne. Biblia jest prawdziwa na każdym poziomie, zarówno w sprawach wiary, jak i historii, geografii, psychologii itd. Kategoria nr 1: mylić się jest rzeczą ludzką Rozważmy kategorię nr 1. Faktycznie pogląd ten nie jest w ogóle z wielu praktycznych powodów ewangeliczny, ale neoortodoksyjny. Jednak coraz więcej chrześcijan, uważających się za chrześcijan ewangelicznych, podpisuje się pod nim. Odrzucają oni tym samym nie tylko historyczną dokładność Biblii, ale czują się też swobodni w odrzucaniu pewnych zasad doktrynalnych lub moralnych, o ile uznają je za "bezowocne". Mój przyjaciel jest tego przykładem. Był on przewodniczącym oddziału InterVarsity na naszym miejscowym uniwersytecie, a jednak uważał, że wolno mu odrzucić wszystko w Piśmie Świętym, co było uderzająco "przestarzałe" bądź sprzeczne z jego własnym doświadczeniem. Duch mnie prowadzi, podkreślał, i to tylko się liczy. Problem z takim poglądem polega na tym, że gdy już zdecydujemy się, że Pismo Święte myli się w niektórych swoich naukach, to w zasadzie nie ma sposobu zatrzymania się. Jeśli autorzy biblijni mylili się w jednej dziedzinie, to skąd możemy wiedzieć, że nie mylili się w innych - nawet w tych, w których akceptujemy ich nauczanie? W wyniku otrzymujemy czysty subiektywizm: każdy przyjmuje to, co wydaje się mu być sympatyczne, i odrzuca całą resztę. Jeden może przyjmować wszystkie główne nauki Pisma Świętego i w ten sposób doktrynalnie podpadać pod kategorię chrześcijanina ewangelicznego. Drugi może odrzucać wszystko z wyjątkiem mętnych idei na temat Boga jako miłości. Istota polega na tym, że nie ma zasady, która kierowałaby nami w wyborze, które części Biblii przyjąć, a które odrzucić. O ile, oczywiście, nie realizujemy zasady pochodzącej spoza biblijnego źródła. Wiele chrześcijańskich feministek na przykład odrzuca to wszystko w Piśmie Świętym, co niezgodne jest z feminizmem. Podobnie wielu chrześcijan odrzuca wszystko, co niezgodne jest z ewolucjonizmem. Postawa taka osiągnęła swój skrajny wyraz w XIX wieku w postaci hipotezy Grafa-Wellhausena, która doprowadziła niektórych teologów do odrzucenia lub poprzestawiania dużej części Biblii, aby dostosować ją do wcześniejszej koncepcji, jak religie ewoluują od prostych do złożonych. [1] W liberalnych seminariach nadal naucza się podstawowych celów teorii Grafa-Wellhausena. Jasne jest, że jeśli przyjmiemy jakąś zasadę kierowniczą spoza Biblii, to nie możemy już więcej mieć pretensji do posiadania biblijnych poglądów. Zamiast tego udzielamy pierwszeństwa nad Biblią jakiemuś innemu zbiorowi idei: to je właśnie utrzymujemy jako ostateczną prawdę, a to, co Biblia mówi, należy tak zinterpretować, aby pasowało do tej prawdy. Milczący Bóg Nie rozumiemy w pełni jakiejś idei, dopóki nie dowiemy się, skąd ona pochodzi. Skąd się wziął pomysł, że Biblia jest omylna i jest dziełem omylnych ludzi? Na pewno nie z badań samego Pisma Świętego, bowiem twierdzi ono, że jest Słowem Boga Samego. Niemal każda strona głosi "Tak mówi Pan". A jeśli tak jest, to nie może zawierać fałszu, gdyż Bóg byłby kłamcą. Innymi słowy, gdyby to, co czytamy w Biblii, było objawione przez Boga, to musiałaby ona być prawdą. Kluczem jest idea objawienia. Historycznie rzecz biorąc uczeni zaczęli zaprzeczać prawdziwości Pisma Świętego wtedy, gdy zaprzeczyli, że jest ono objawione. Częściowo z powodu sukcesów nauki, wielu uczonych XVII i XIX stulecia przyjęło filozofię naturalizmu: przyroda jest wszystkim, co istnieje; nie ma niczego poza nią, niczego nadnaturalnego. Ale idea objawienia jest wyraźnie nadnaturalistyczna. Biblia twierdzi, że Sam Bóg może przemawiać do Człowieka. Bóg może włamać się do sfery naturalnej i coś nam powiedzieć - nie tylko dać jakieś mistyczne doświadczenie; wszystkie religie dają mistyczne doświadczenia - ale dostarczyć nam faktycznej informacji o Sobie Samym i świecie, jaki stworzył. Ci, którzy odrzucają to, co nadnaturalne, muszą też odrzucić objawienie. Zamiast przyjąć twierdzenie Biblii, że jest Słowem Boga, naturaliści muszą postrzegać ją jako dzieło samego człowieka. A jeśli jest ona rezultatem ludzkiej intuicji i ludzkiego tylko wysiłku, to nie ma podstaw, by nadawać jej jakiś szczególny rodzaj prawdy. Tak jak przekonanie, że Biblia pochodzi od Boga, znaczy, że musi ona być całkowicie prawdziwa, tak przekonanie, że pochodzi ona od człowieka, znaczy, że musi ona zawierać błędy. Musi ona obejmować ograniczone i błędne poglądy przyjmowane w czasie jej pisania. Pomysł, że Biblia pełna jest błędów, nie wypływa przede wszystkim z faktów jej zaprzeczających. Pomysł ten powstał, zanim nauka czy archeologia rozwinęły się do tego stopnia, by pozwolić na testowanie jakichś konkretnych twierdzeń Biblii na temat świata przyrodniczego i historii. Idea omylności Pisma Świętego wyłoniła się zamiast tego z filozoficznego zaangażowania po stronie naturalizmu. Jeśli przyjmiemy, że przyroda jest wszystkim, co istnieje, to wówczas każde twierdzenie o nadnaturalnym wydarzeniu musi być fałszywe. A Biblia jest przepełniona takimi twierdzeniami - a więc musi być fałszywa i nienaukowa. W rzeczywistości jeśli zaczniemy uwzględniać fakty, to argument na rzecz wiarygodności Biblii faktycznie stał się silniejszy po powstaniu współczesnej nauki. Odkrycia archeologów stale potwierdzały biblijne ujęcie historii, ku wielkiemu zakłopotaniu krytyków. A obecnie, gdy rozwija się naukowy kreacjonizm, widzimy wyraźniej, że fakty naukowe popierają biblijne ujęcie także, jeśli chodzi o jej twierdzenia dotyczące świata przyrody. Gdy sobie uświadomimy, skąd się bierze sceptycyzm wobec Biblii, to stanie się on dużo mniej przekonujący. To nie fakty wymuszają na nas sceptycyzm - jest on wynikiem wyboru przyjęcia naturalistycznego założenia. Ponieważ sam naturalizm nie jest przekonującą filozofią [2] i ponieważ pociąga porzucenie nie tylko objawienia, ale także każdej innej wielkiej doktryny biblijnej (doktryny stworzenia, wcielenia i zbawienia są w równie wielkim stopniu nadnaturalne), to nie ma powodu, by akceptować naturalizm czy któryś z jego destrukcyjnych rezultatów. Nie znaczy to, że każda trudność między Biblią a nauką została rozwiązana. Niektóre trudności pozostaną tak długo, jak długo nasza wiedza będzie niekompletna - to znaczy zawsze. Ale Biblię popiera duży zespół faktów, na przekór krytykom, którzy niegdyś tak ufnie ogłaszali ją mitem i legendą. W rezultacie mamy dobre podstawy, by przyjmować podstawową wiarygodność zapisu biblijnego. A jeśli jest on wiarygodny w dziedzinach, które możemy stestować przy pomocy nauk przyrodniczych i archeologii, to mamy dobre podstawy, by ufać mu w dziedzinach, których stestować nie potrafimy, gdy mówi nam o rzeczywistości transcendentnej. Kategoria nr 2: naczynie gliniane Paweł apostoł mówi, że my, chrześcijanie, świecimy światłem prawdy Bożej jak latarnia przenoszona w glinianym naczyniu ( Naczynie jest kruche, ale światło nadal z niego świeci. Niektórzy chrześcijanie wierzą, że Biblia jest podobna do glinianego naczynia. Pełna jest błędów, jeśli chodzi o zdarzenia historyczne, ale w sprawach religijnych światło prawdy Bożej nadal z niej prześwieca. Argument na rzecz wiarygodności Biblii faktycznie stał się silniejszy po powstaniu współczesnej nauki. Odkrycia archeologów stale potwierdzały biblijne ujęcie historii, ku wielkiemu zakłopotaniu krytyków. Pogląd ten jest atrakcyjny, gdyż wydaje się dawać chrześcijanom szansę mieć ciastko i jednocześnie je jeść. Możemy przystosować się do świata świeckiego w każdej sprawie, która wymagałaby od nas konfliktu z nauką, a jednocześnie utrzymać duchowe posłanie Biblii. Kłopot związany z tym poglądem polega na tym, że oparty on jest na ścisłej dychotomii między tym, co historyczne, i tym, co duchowe, która jest obca Pismu Świętemu. Jak wie każdy nawet wyposażony w niewielką znajomość innych religii, jedną z najbardziej charakterystycznych cech Biblii jest to, że wiąże ona prawdę duchową nierozdzielnie z faktem historycznym. Ani buddyzm, ani konfucjanizm na przykład nie wiążą prawdziwości swego religijnego nauczania z twierdzeniami o dawnych wydarzeniach. Biblia jest wyjątkowa, jeśli chodzi o jej ujęcie, iż Bóg działał w historii. Zdarzenia te nie są jedynie przypadkami, bez których możemy się obyć, ale są rdzeniem samego zbawczego posłania. Największym przykładem jest zmartwychwstanie. Paweł apostoł argumentuje, że gdyby zmartwychwstania naprawdę nie było, gdyby grób nie był pusty, wówczas wszystko, co mówimy o Chrystusie, byłoby nonsensem. Moglibyśmy korzystać z każdej przyjemności tego życia - jeść, pić i żenić się - ponieważ grób jest końcem wszystkiego ( Ci, którzy argumentują, że zmartwychwstanie wydarzyło się jedynie w duchowym sensie, nie zrozumieli mocy rozumowania św. Pawła. Tylko duchowe zmartwychwstanie nie wystarcza do zbawienia nas. Jesteśmy fizycznymi, historycznymi istotami i umieramy fizyczną śmiercią, która czyni pośmiewiskiem wszystko, czego dokonujemy w naszym życiu - potrzebujemy fizycznego, historycznego zmartwychwstania. Wszystko, co tym nie jest, jest tylko religijną "mową-trawą". Postawę, jaką Paweł ujawnia wobec zmartwychwstania, Biblia przyjmuje wobec całej historii. Stworzenie, wyjście z Egiptu, czyny Boga w historii Izraelitów, wcielenie, cudy wczesnego kościoła - albo miało to miejsce, albo nie. A jeśli nie, to bezowocne jest mówienie, że teksty te mają "religijne znaczenie". Zdarzenie, którego nie było, nie może posiadać żadnego religijnego znaczenia. W Biblii historia i religia są tak szeroko wzajemnie powiązane, że po prostu nie można ich od siebie oddzielić. [3] Strategia rozdzielania historii od nauki duchowej w Biblii nie ma biblijnego charakteru. Jest ona bardziej zbliżona do platonizmu - filozofii, że królestwo fizyczne jest mniej rzeczywiste, mniej ważne, niż duchowe. Ten rodzaj dualizmu trapił świat chrześcijański od czasów Ojców Kościoła. Wydobywa się on dzisiaj na powierzchnię w twierdzeniach tych, którzy podkreślają, iż Biblia jest fałszywa w sprawach faktu, a prawdziwa jedynie w sprawach wiary. Co motywuje niektórych chrześcijan, by przyjmować strategię tak obcą perspektywie biblijnej? Gdyby fakty historyczne i archeologiczne wykazały rozstrzygająco, że Biblia się myli, to może miałoby jakiś sens oddzielanie jej historycznych twierdzeń od nauk religijnych. Ale - jak już wspominaliśmy - fakty niczego takiego nie wykazują. Dzisiaj nawet ci, którzy nie są biblijnie zaangażowani, zgadzają się, że w zasadzie jest ona dokładna w sprawach historii i geografii. Żadne odkrycie archeologiczne nie zaprzecza ujęciu biblijnemu, aż do patriarchów i wcześniej. Przeciwnie, archeologia wykazała, że materiał biblijny jest nadzwyczaj prawdziwy wobec okresu, w którym został napisany, dokładny w swoim opisie geografii, zwyczajów prawnych, relacji politycznych, praktyk kulturalnych itd. [4] Oczywiście, nie każdy szczegół można archeologicznie potwierdzić, ale wiarygodność Biblii w dziedzinach, w których ją stestowano, daje podstawy, by wierzyć, że jest wiarygodna ogólnie. Oczekiwanie, iż okaże się ona prawdziwa we wszystkich dziedzinach, nawet w tych, które nie zostały jeszcze przebadane, nie jest ślepą wiarą, ale rozsądnym wnioskiem wyprowadzonym z posiadanego świadectwa empirycznego. Przeciwne wnioskowanie jest również poprawne - gdy przyjmujemy, że Biblia jest historycznie niedokładna, to usuwamy jakikolwiek powód, by przyjmować jej prawdziwość w innych dziedzinach. Błąd w jednej części Biblii stwarza możliwość istnienia błędów w innych jej częściach. Tak właśnie rozumujemy na codzień. W sądzie na przykład każda rozbieżność wystarcza, by rzucić wątpliwość na całą wiarygodność świadka, unieważniając tym samym jego zeznania. Obrońca stawiając krzyżowe pytania stara się za wszelką cenę doprowadzić do sprzecznych zeznań świadka. Jeśli mu się uda, nawet jeśli rozbieżność występuje na terenie bezpośrednio nieistotnym dla sprawy, to wykazał, że świadek kłamie lub nie ma dobrego rozeznania i tym samym podważył jego wiarygodność. W ten sam sposób przez stulecia wrogo nastawieni krytycy poszukiwali sprzeczności w tym, co Biblia mówi na temat historii i nauki, dokładnie po to, aby podważyć wiarygodność tego, co ona mówi na temat teologii i etyki. Obecnie niektórzy chrześcijanie ewangeliczni podjęli ten sztandar, nie uświadamiając sobie konsekwencji tego kroku. Wypadałoby, aby ci, którzy twierdzą, iż wierzą w religijne posłanie Biblii, najpierw przemyśleli wszystkie konsekwencje swoich twierdzeń, zanim porzucą prawdziwość "drobnych" historycznych szczegółów Pisma Świętego. Klasycznym stanowiskiem Kościoła jest to, że Pismo Świętego jest Słowem Bożym i jest dlatego prawdziwe w każdej dziedzinie. [5] Głównym poparciem dla tego stanowiska jest to, że tak właśnie naucza samo Pismo Święte. Jeśli mamy być biblijni, to musi określać, co Biblia mówi nie tylko na temat innych rzeczy, ale także na temat samej siebie. Stary Testament jest przepełniony zwrotami w rodzaju "Pan mówi do ciebie, Izraelu", Słuchajcie Słowa Pana", Słowo Pana przyszło do Jeremiasza", "Tak mówi Pan". A Nowy Testament zarejestrował postawę samego Jezusa wobec Pisma Świętego. Przyjmował on historyczność Adama i Ewy (Mat. 19:4-5), Jonasza i wielkiej ryby (Mat. 12:40), potopu za dni Noego (Mat. 24:38-39), cudu manny na puszczy (Jan. 6:49) oraz trzech i pół roku głodu za dni Eliasza (Łuk. 4:25). Ani Chrystus, ani apostołowie nie wysunęli ani jednej sugestii, że Pismo Święte jest historycznie lub naukowo niedokładne. Kategoria nr 3: Pismo Święte o Piśmie Świętym Pismo Święte twierdzi o sobie, że jest objawieniem, a to wymaga, by było prawdziwe we wszystkim, czego naucza. Jeśli bowiem zawiera błąd, to należy je traktować jak każdą inną książkę. Bez wątpienia każda książka zawiera jakąś prawdę; gdy ją czytamy, przesiewamy i wybieramy to, co uważamy za prawdę w świetle naszego własnego rozumu i doświadczenia. Ale w tym przypadku nasz własny rozum i nasze doświadczenie staje się ostateczną instancją odwoławczą. Jeśli my sami mamy osądzać, co jest prawdą, a co fałszem w Biblii, to nie możemy dalej utrzymywać jej własnego twierdzenia, że jest objawieniem. Objawienie bowiem znaczy, że źródło prawdy leży poza ludzkim rozumem i doświadczeniem: że Sam Bóg dał nam bezczasową i uniwersalną Prawdę, której nie moglibyśmy osiągnąć wskutek naszych ograniczeń. Objawienie należy traktować jako całość - albo jest całe prawdziwe, albo nie jest w ogóle objawieniem, lecz tylko jeszcze jednym zbiorem myśli, które należy oceniać i krytykować jak każde inne. Jeśli jednak to ja czy ktoś inny decyduje, czy zaakceptować jakąś część Pisma Świętego, to ostatecznie my sami jesteśmy źródłem prawdy, a nie Bóg. A wówczas możemy równie dobrze przestać mówić o Bożym Objawieniu i przyjąć, że wszyscy mamy nasze własne indywidualne i dla nas sensowne "prawdy", ale nikt nie ma dostępu do bezczasowej i uniwersalnej Prawdy, jakiej tylko Bóg może udzielić. Kreacjoniści przyjmują, że biblijne objawienie od Boga jest prawdziwe we wszystkich dziedzinach. Jednak jest to tylko pierwszy krok. Nadal stoimy przed zadaniem, jak je zinterpretować. Ci, którzy akceptują Pismo Święte jako objawienie Boże, mogą mimo tego nie zgadzać się, jak rozumieć pewne fragmenty. Ponieważ interesujemy się tu przede wszystkim pierwszymi rozdziałami Księgi Rodzaju, przyjrzyjmy się niektórym sposobom interpretowania tej konkretnej księgi przez ewangelicznych chrześcijan. Jak odczytywać Księgę Rodzaju "Nie uprawiamy liberalnej teologii - my tylko interpretujemy inaczej Biblię". Tak mówi wielu ewangelicznych chrześcijan, gdy porzucają tradycyjne rozumienie niektórych fragmentów Pisma Świętego. Często to słychać dzisiaj, jeśli chodzi o Genesis. Wydarzenia te albo miały miejsce, albo nie. A jeśli nie, to bezowocne jest mówienie, że teksty te mają "religijne znaczenie". Zdarzenie, którego nie było, nie może posiadać żadnego religijnego znaczenia. W ujęciu tradycyjnym Księga Rodzaju daje nam rzetelną informację: mówi w zarysie, jak Bóg stworzył świat i pierwsze istoty ludzkie oraz jak popadły one w grzech. Chociaż stworzenie ex nihilo jest tak dalekie od naszego codziennego doświadczenia, że trudno nam interpretować jego szczegóły, to jednak możemy z tekstu wyprowadzić pewne rozumienie zdarzeń, jakie rzeczywiście miały miejsce. Bóg stworzył Wszechświat i pierwsze istoty żywe. Adam i Ewa zostali stworzeni, nie zaś - wyewoluowani. Podjęli oni decyzję, by sprzeciwić się Bogu i złamali bliską społeczność, jaką się z Nim cieszyli. Dziś jednak istnieje mocna tendencja, by traktować Genesis jako księgę niehistoryczną. Nawet niektórzy, przyjmujący resztę Biblii za rzetelną historię, unikają traktowania w ten sam sposób Księgi Rodzaju. Zamiast tego rozdziały 1-3 tej księgi uważają za przenośne. Traktują je jako przypowieść, sagę, hymn chwały, poetyckie ujęcie procesu stworzenia, który sam w sobie jest niewyrażalny słowami, albo za religijną polemikę z ideami pogańskimi. Mówi się, że celem Genesis 1-3 nie jest dostarczenie jakiejś informacji poznawczej, ale nakłanianie do uwielbienia Boga. Rozdziały te mają zawierać język obrazowy, którego nie należy rozumieć dosłownie, ale jedynie jako środki przenoszenia prawd duchowych. Kto ma rację? Które ujęcie Genesis jest poprawne? Odpowiadając na to pytanie moglibyśmy traktować Księgę Rodzaju jak każdą inną literaturę i używać zwykłych zasad interpretacji. Poszukując zrozumienia tekstu literackiego moglibyśmy zadawać pytania w rodzaju: Jaki rodzaj materiału chce on przedstawić? Jakim stylem literackim jest napisany? Jaki jest jego kontekst? Jak wygląda na tle innych pism z tego samego okresu? Jak wie każdy, nawet wyposażony w niewielką znajomośc innych religii, jedną z najbardziej charakterystycznych cech Biblii jest to, że wiąże ona prawdę duchową nierozerwalnie z faktem historycznym. Ani buddyzm, ani konfucjanizm na przykład nie wiąże prawdziwości swego religijnego nauczania z twierdzeniami o dawnych wydarzeniach. Ci, którzy nalegają, iż Pismo Święte jest historycznie dokładne, nie rozumieją przez to, że zawiera ono tylko narrację prozą. W Piśmie Świętym znajdujemy różnorodność stylów literackich, zależnie od celu stawianego przez autora: poezję, pieśń, przypowieść, nakazy etyczne, nauczanie doktrynalne, modlitwę i tak dalej. Analizując konkretny fragment musimy najpierw określić, jakim stylem został on napisany. Byłoby niemądre na przykład interpretowanie przypowieści Jezusa jako historię, ponieważ zostały one wyraźnie nazwane przypowieściami. Podobnie byłoby niezasadne interpretowanie fragmentu historycznego jako przypowieści tylko dlatego, że trudno nam weń uwierzyć. Jeśli mamy być biblijni, to musimy określić, co sama Biblia twierdzi o danym fragmencie i nie narzucać mu jakiejś innej interpretacji z pogwałceniem tekstu. Styl Jak odczytujemy ujęcie stworzenia i upadku w pierwszych trzech rozdziałach Księgi Rodzaju? Najpierw, czym to ujęcie nie jest? Nie jest ono poezją; widać to, porównując je z poetyckimi opisami stworzenia w innych częściach Pisma (np. Psalm 14 i Hioba 38). Te inne fragmenty korzystają z powszechnych narzędzi poetyckich, jak metafora czy porównanie, których brak w Genesis 1. Nie jest to też przypowieść. Nie ma wprowadzenia, jakiego Jezus używał, gdy zaczynał Swoje przypowieści ("Królestwo Boże jest jak..."). Nie jest to wizja, bowiem brakuje jej zwrotów używanych przez Ezechiela, Daniela i Jana, gdy szczegółowo opisywali swoje wizje i sny ("... niebiosa się otworzyły"). Krótko mówiąc, nie ma niczego w literackim stylu Genesis 1-3, co by wskazywało, że należy je rozumieć jako coś innego niż narracja historyczna. Forma jest naturalna i opisuje rzeczy dalekie od naszego zwykłego doświadczenia (stworzenie i świat przed upadkiem), ale nie ma żadnej wskazówki, że należy ją brać za coś innego niż ujęcie wydarzeń, jakie faktycznie miały miejsce. Kreacjonista Andrews tak pisze na ten temat: Wewnętrzna struktura tych tekstów wskazuje na bezpośrednią narrację, bez świadectwa typowych hebrajskich form poetyckich i bez "komentarza", sugerującego, że opisanych wydarzeń nie powinno się traktować dosłownie. [6] Andrews czyni aluzję tu do kluczowej sprawy: nie, jak my rozumiemy Księgę Rodzaju, ale jak starożytny Hebrajczyk mógł ją rozumieć. Zwroty, które brzmią dziwnie dla naszego ucha, mogą się wydawać poetyckimi, ale to nie jest ważne - ważne jest, czy jest to hebrajska forma poezji? Jeśli chcemy zrozumieć, co dany fragment znaczy, musimy zrozumieć, jak autor chciał, by jego słowa rozumiano: obrazowo, ironicznie, alegorycznie czy jako zwykłe stwierdzenie. Aby odkryć intencję autora, musimy zwrócić uwagę na odkrycia archeologów, jeśli chodzi o starożytną literaturę Bliskiego Wschodu. Zwykło się sądzić, że starożytni nie interesowali się historią jako taką; że starożytne zapisy należy rozumieć jako legendę i mit. Sądzono, że pewne opowieści mogły być oparte na wydarzeniach, które zaszły w pewnej epoce, ale zostały zapisane dopiero później, gdy obrosły mocno legendą. Wiemy już, że nie jest to prawda. W starożytności wydarzenia zapisywano wówczas, gdy one zachodziły, albo wkrótce po ich zajściu. Chociaż tradycja ustna często rozwijała się równoległe do pisemnego zapisu, to mimo tego standardową praktyką było rejestrowanie wszystkich większych wydarzeń na piśmie. Dzisiejsi uczeni dużo bardziej szanują historyczną prawdziwość starożytnej literatury, niż zwykli to robić w przeszłości. Starożytni Hebrajczycy okazują się być szczególnie troskliwymi rejestratorami wydarzeń. Harrison tak pisze na ten temat: Porównawcze studia historiograficzne wykazały, że obok Hetytów starożytni Hebrajczycy należeli do najdokładniejszych, najbardziej obiektywnych i odpowiedzialnych rejestratorów wydarzeń historii Bliskiego Wschodu. [7] W rezultacie dużo większe zaufanie pokłada się obecnie do tych wczesnych fragmentów Starego Testamentu, które pretendują do historyczności, niż to było poprzednio. Nie możemy bezmyślnie mówić, że dawni ludzie po prostu nie byli zainteresowani historią. Przeciwnie, wykonali oni wspaniałą pracę rejestrowania wydarzeń historycznych. Prawdą jest, że Księga Rodzaju jest napisana z religijnego punktu widzenia; nie jest ona po prostu suchym, pedantycznym ujęciem faktów, jaki mógłby wyjść spod ręki sądowej stenografistki. Ma ona cel religijny: nauczać nas o Bogu i grzechu oraz o kondycji człowieka. Ale samo to nie znaczy, że autor manipulował faktami, aby dostarczyć przesłania religijnego albo że wymyślał on w całości te opowieści, nie bardziej niż to, że uczniowie wymyślili historię o zmartwychwstaniu Jezusa, aby dostarczyć religijne przesłanie o nowym życiu w Bogu. Jak już powiedzieliśmy, dla autorów biblijnych znaczenie teologiczne jest zawsze uwikłane w faktach. Mamy ponadto dane świadczące, że mentalność ta była powszechna na starożytnym Bliskim Wschodzie. Zwykle pisano historię z przesłaniem religijnym lub ideologicznym, ale mimo to pisano ją dokładnie. Zacytujmy znowu Harrisona: Liczne wydobyte teksty klinowe pokazują, jak mezopotamscy autorzy wczesnego historiograficznego materiału wyrażali się w kategoriach obrazu świata, podobnie jak to było w przypadku pierwszych kilku rozdziałów Księgi Rodzaju, wskazując przez to, że materiału tego nie należy traktować jako mitu, lecz jako mezopotamską historiografię. [8] Starożytni nie pisali historii w ten sam sposób, jak my to robimy, co wielu doprowadziło do stwierdzenia, że Stary Testament nie jest w ogóle historią. Ale to jest niewiarygodnie zaściankowy sposób myślenia. Jeśli chcemy zrozumieć jakiś utwór literacki, pochodzący z innej epoki lub kultury, to musimy polegać nie na tym, jak literatura ta oddziałuje na nas dzisiaj, lecz na tym, czego dowiedzieliśmy się z archeologii o kulturze i czasach, w których była napisana. Umieszczenie w kontekście Aby zrozumieć jakiś fragment, musimy zobaczyć, jak pasuje on do otaczającego go kontekstu. Większość ewangelicznych chrześcijan akceptuje treść Księgi Rodzaju od rozdziału 12 do końca jako rzetelnie historyczną (ujęcie dziejów Abrahama i powstanie narodu hebrajskiego). Często jednak kwestionuje się Genesis 1-11, zwłaszcza ujęcia stworzenia, upadku i potopu. Jednak jeśli zbadamy sam tekst, to zobaczymy, że nie ma żadnej przerwy między tymi epizodami, które są kwestionowane, a resztą Księgi Rodzaju. Po ujęciu stworzenia i upadku w Genesis 1-3 następują w ciągły sposób genealogie rozdziałów 4 i 5, które bez wątpienia mają historyczną treść. Te z kolei w gładki sposób przechodzą w rozdziały 6-9, opis potopu, po którym z kolei następują gładko genealogie w rozdziałach 10 i 11 (z wplecioną między nie opowieścią o wieży Babel), a w końcu o powołaniu Abrahama w rozdziale 12. Nie ma żadnego świadectwa w samym tekście, które by wskazywało, że stworzenie, upadek, potop czy wieżę Babel należy rozumieć odmiennie od genealogii czy ujęcia dziejów Abrahama. Całość Księgi Rodzaju jest ponadto wpleciona w literacką całość przez okresowe powtarzanie zwrotu "Oto są pokolenia..." Refren ten występuje w 2:4; 5:1; 6:9; 10:1; 11:10; 25:12; 36:1 oraz 37:2 [od tłumacza: Biblia Tysiąclecia różnie ten zwrot tłumaczy]. Łączy on nierozerwalnie opisy stworzenia i potopu z tymi fragmentami Genesis, które uznaje się za historyczne. Nad dokładnym znaczeniem zwrotu "Oto są pokolenia..." teologowie głowili się przez długi czas. I wówczas w 1936 roku Wiseman wysunął hipotezę, że był to kolofon (jak u Babilończyków), wskazujący istnienie tabliczki, jakie powszechnie znajdujemy w miejscach wykopalisk w Mezopotamii. Tabliczki te zwykle mają tytuł, potem następuje treść dokumentu - list, powiedzmy, lub dokument prawny - a na końcu znajduje się kolofon. Jeśli w kolekcji znajduje się więcej niż jedna tabliczka, kolofon zwykle obejmuje tytuł tabliczki, a potem imię skryby lub właściciela tabliczki (może to być ta sama osoba) oraz datę. Jeśli interpretujemy zwrot "Oto są pokolenia..." jako kolofon, to sugeruje to, że Księga Rodzaju oparta jest na zbiorze takich tabliczek. Termin "pokolenia" naprawdę znaczy "historie" albo "zapisy rodzinne" i implikuje, że te zapisy rodzinne troskliwie zachowywano od czasów Adama. Jest 11 takich zwrotów w Genesis. Jeśli każda oznacza koniec zbioru glinianych tabliczek, to wskazują one, że Mojżesz miał przed sobą taki ciąg tabliczek, jakich powszechnie używano w starożytnej Mezopotamii, i użył ich jako źródła dla Księgi Rodzaju. Archeologiczne odkrycia ubiegłego stulecia wskazują, że było to możliwe. Umiejętność pisania była dobrze rozwinięta długo przed narodzeniem się Abrahama, a zapisy skrupulatnie zachowywano, jak już wcześniej powiedzieliśmy. Ponadto, tabliczki te posiadają tę samą postać, jak wiele wykopanych w Mezopotamii; nawet materiał genealogiczny jest dość typowy. Zaletą tej tabliczkowej teorii Księgi Rodzaju jest to, że uwzględnia ona rzeczywiste bliskowschodnie metody pisania i w naświe-tlaniu literackich źródeł Genesis nie zależy jedynie od naszych współczesnych prekoncepcji. [9] Reszta Pisma Świętego Przy poszukiwaniu zrozumienia pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju ważny jest nie tylko ich bezpośredni kontekst, ale także i reszta Pisma Świętego. Biblijne ujęcie Genesis musi uwzględniać, jak inni autorzy biblijni traktowali wydarzenia tam opisane. Reszta Pisma Świętego często wspomina stworzenie i upadek, za każdym razem traktując je jako całkowicie historyczne. Nigdy nie ma choćby najmniejszej sugestii, że opisy stworzenia czy Adama i Ewy mają obrazowy lub mitologiczny charakter. Najmocniejszy przykład znajduje się w liście do Rzymian 5:12 i dalej, gdzie Paweł przedstawia czytelnikowi potrójną paralelę między Adamem i Chrystusem. Istnienie wszystkich trzech traktowane jest za równie historyczne. Paralela między Adamem i Chrystusem występuje ponownie w 1 liście do Koryntian 15. Podobnie Łukasz zakłada, że Adam jest rzeczywistą osobą, śledząc genealogię Jezusa aż do niego (Łuk. 3:38). Paweł oczekuje, że czytelnicy przyjmują także historyczność Ewy (1 List do Tymoteusza 2:13-14, 1 list do Koryntian 11:8-9, 2 list do Koryntian 11:3). Piotr uważa stworzenie za równie historyczne jak potop i sąd ostateczny (2 Piotra 3:3-8). Nie ulega wątpliwości, że autorzy Nowego Testamentu wierzyli, iż Adam i Ewa byli rzeczywistymi ludźmi. Istnieje w Nowym Testamencie ponad dziesięć cytatów lub bezpośrednich odniesień do Genesis 1-11 i każdy z nowotestamentowych autorów odnosi się do tej części Księgi Rodzaju gdzieś w swoich pismach. Sam Jezus odwoływał się do tych rozdziałów przynajmniej sześć razy. [10] Również autorzy starotestamentowi odwoływali się często do Księgi Rodzaju. W grę wchodzi więc nie sama Księga Rodzaju, nie samo ujęcie stworzenia, ale autorytet całej Biblii. Jeśli Adam i Ewa nie byli historycznymi osobami, to Paweł się mylił, a Jezus błądził. A jeśli Jezus i autorzy biblijni mylili się, gdy traktowali Księgę Rodzaju historycznie, to nie ma powodu uważać, że mieli rację w jakichkolwiek innych twierdzeniach, jakie wypowiadali. Nic dziwnego, że utrzymujący to słabe ujęcie Księgi Rodzaju niemal nieuchronnie zauważają, że prowadzi ono - jeśli nie w ich umysłach, to w umysłach ich dzieci - do osłabionego ujęcia autorytetu całej Biblii. [11] Nie "tylko" historia Przeciwnicy często przedstawiają kreacjonistów jako zainteresowanych jedynie historyczną treścią Księgi Rodzaju. Podkreślanie historycznej prawdy rozdziałów 1-3 - zarzucają krytycy - to widzenie ich jedynie jako płaskiego, faktualnego ujęcia i pomijanie ich bogatego duchowego przesłania. Posłuchajmy na przykład słów Howarda Van Tilla, astrofizyka z Calvin College: Jestem jednak przekonany, że otwierające rozdziały Księgi Rodzaju nigdy nie miały nauczać niczego o szczegółach kosmicznej historii (...) Genesis 1 jest mocną polemiką z pogańskimi ideami na temat statusu Kosmosu. Redukowanie go do prymitywnego technicznego raportu z historii Kosmosu jest pomijaniem jego ważnych nauk (...). [12] Zwróćmy uwagę, że dla Van Tilla dostrzeganie historii w Księdze Rodzaju jest "pomijaniem" jej nauk teologicznych. Jest to kompletny nonsens. Podkreślanie jednej (historycznej) strony dla pewnych celów nie jest zaprzeczaniem istnienia wielu innych stron. Kreacjoniści zwracają uwagę na historyczny element w Genesis nie dlatego, że uważają, iż jest to wszystko, co tam istnieje, ale ponieważ jest to ten element, który obecnie jest atakowany. Kreacjoniści argumentują, że stworzenie i upadek jako doktryny teologiczne muszą opierać się na wydarzeniach, które rzeczywiście miały miejsce. Nie ma tu różnicy z postawą, jaką wszyscy ewangeliczni chrześcijanie przyjmują wobec zmartwychwstania - w tym bez wątpienia i Van Till. Bogate duchowe przesłanie nowego życia, które trwa na wieki, nie ma sensu, jeśli Jezus rzeczywiście, historycznie, nie powstał z martwych. Ponadto kreacjoniści podkreślają, że gdy już przyjmiemy Księgę Rodzaju za ujęcie wydarzeń, jakie naprawdę miały miejsce, to musimy przyjąć poważnie, co ona mówi o świecie przyrody, jako ramę roboczą dla nauki. Nancy Pearcey Przypisy [1] Teorię Grafa-Wellhausena nazywa się także teorią JEDP. Patrz Interpreting Genesis - A Reply to the Critics, BSA Newslette, August 1984. [2] Patrz klasyczną obronę chrześcijaństwa przed naturalizmem w książce Lewisa pt. Cudy. Wprowadzenie ogólne, Instytut Wydawniczy "PAX", Warszawa 1958. [3] Na przykład dziewiętnastowieczne "poszukiwanie historycznego Jezusa" było wysiłkiem zbudowania czysto naturalnego życia Chrystusa, bez Jego cudów. Wysiłek ten skończył się żałośnie. Kiedy pominięto cudy, praktycznie nic nie pozostało. [4] Patrz "Real People in a Real World - The Lessons of Archaeology" oraz "Genesis Vindicated - Archaeology II" w BSA Newsletter, June and July 1985. [5] Co do tego, jak Kościół widział Pismo Święte przez wieki, patrz "Creationism: Tracing its Roots", BSA Newsletter, April 1985. [6] E. H. Andrews, God, Science, and Evolution, Creation-Life Publishers, San Diego 1980, s. 69. [7] R. J. Harrison, Historical and Literary Criticism of the Old Testament, w: Frank E. Gaebelein (ed.), The Expositor's Bible Commentary, Zondervan, Grand Rapids 1979, vol. 1, s. 232. [8] Tamże, s. 233. [9] Więcej na temat tabliczkowej teorii patrz tamże, s. 242-243. Patrz też Harrison, Introduction to the Old Testament, Eerdmans, Grand Rapids 1969, s. 543 ff; oraz Henry M. Morris, The Genesis Record, Baker Book House, Grand Rapids 1976, s. 27-30. [10] Morris, The Genesis..., s. 21. [11] Niektórzy pytają, co zrobić z faktem, że dzisiejsi chrześcijanie nie praktykują już wszystkiego, czego Biblia naucza, na przykład starotestamentowego prawa? Odpowiedź wygląda następująco: kiedy samo Pismo Święte daje nam zasadę, by już nie stosować jego pewnych fragmentów (jak rytuały świątynne Starego Testamentu), to możemy je porzucić, nie podcinając reszty jego nauczania, bowiem w takim przypadku działamy na podstawie Biblii. Ale kiedy zaczynamy odrzucać fragmenty Pisma Świętego, ponieważ subiektywnie nam się one nie podobają, to wówczas przedkładamy nasze własne rozumienie tego, co jest słuszne lub prawdziwe, ponad to, czego naucza Biblia. Wtedy w zasadzie porzucamy ideę, że Biblia jest objawieniem i że to nie my mamy ją osądzać. [12] Howard Van Till, The Cosmos: Nature or Creation?, Occasional Papers from Calvin College, vol. 3, No. 1, January 1984, s. 33 (podkr. w oryginale). Bibliografia Andrews, God, Science, and Evolution, Creation-Life Publishers, San Diego 1980. Gleason Archer, Alleged Errors and Discrepancies in the Original Manuscripts of the Bible, w: Norman L. Geisler (ed.), Inerrancy, Zondervan, Grand Rapids 1979. Harrison, Historical and Literary Criticism of the Old Testament, w: Frank E. Gaebelein (gen. ed.), The Expositor's Bible Commentary, vol. 1, Zondervan, Grand Rapids 1979. Walter C. Kaiser, Jr., Legitimate Hermeneutics, w: Geisler (ed.), Inerrancy... Henry M. Morris, The Genesis Record, Baker Book House, Grand Rapids 1976. Francis Schaeffer, Genesis in Space and Time, InterVarsity Press, Downers Grove 1972. Howard Van Till, The Cosmos: Nature or Creation?, Occasional Papers from Calvin College, January 1984, vol. 3, No. 1. Nancy Pearcey, Did It Really Happen? - Genesis and History, Bible-Science Newsletter, March 1987, vol. 25, No. 3, s. 6-9; z jęz. ang. za zgodą Redakcji i Autorki tłum. Mieczysław Pajewski) Źródło: Na Początku... 1997, nr 7A (88), s. 146-156 i nr 7B (89), s. 170-181. Przedruk: Nancy Pearcey, Księga Rodzaju a historia, Archiwum "Na Początku...", Zeszyt 8, Warszawa 1998. (Oryginał: "Did It Really Happen? - Genesis and History", Bible-Science Newsletter, March 1987, vol. 25, No. 3, s. 6-9; za zgodą Autorki z jęz. ang. tłum. Mieczysław Pajewski) Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. PAN TADEUSZ KSIĘGA 4 - PAN TADEUSZ KSIĘGA 2 - PAN TADEUSZ KSIĘGA 3 - Określanie rodzaju podanych rzeczowników. Biblia jest zbiorem tekstów religijnych, które są uważane za święte dla judaizmu, chrześcijaństwa i islamu. Pierwsza księga Biblii nazywa się Genesis. Opowiada historię powstania świata i rozwoju cywilizacji ludzkiej. Chociaż istnieje wiele dyskusji na temat tego, kto napisał Księgę Rodzaju, większość biblistów uważa, że ​​został napisany przez Mojżesza. Kim był Mojżesz? Mojżesz był prorokiem hebrajskim żyjącym w XIII wieku Najbardziej znany jest z wyprowadzania Izraelitów z niewoli egipskiej i pomagania im w założeniu własnego narodu w Ziemi Obiecanej. Za autora Tory, czyli pierwszych pięciu ksiąg Biblii, uważa się także Mojżesza. Ponadto Mojżeszowi przypisuje się także napisanie Dziesięciu Przykazań. Jest to zestaw wytycznych etycznych, których nadal przestrzega wielu ludzi. Dlaczego uczeni wierzą, że Mojżesz napisał Księgę Rodzaju? Chociaż nie ma ostatecznego dowodu na to, że Mojżesz napisał Księgę Rodzaju, istnieje kilka czynników, które wspierają tę teorię. Po pierwsze, Księga Wyjścia (napisana przez Mojżesza) wspomina, że ​​Bóg dał Mojżeszowi prawo, które zawiera historię stworzenia. Po drugie, Księga Powtórzonego Prawa (inna księga napisana przez Mojżesza) zawiera odniesienie do historii stworzenia. I wreszcie, styl pisania Księgi Rodzaju jest podobny do innych ksiąg biblijnych przypisywanych Mojżeszowi, a wiele tematów i idei w księdze Rodzaju jest podobnych do tych, które można znaleźć w innych księgach Tory. Tak więc, chociaż nie możemy z całą pewnością stwierdzić, kto napisał Księgę Rodzaju, najprawdopodobniej napisał ją Mojżesz. I niezależnie od tego, kto właściwie napisał książkę, pozostaje ona ważną częścią tradycji religijnej i nadal inspiruje ludzi wszystkich wyznań. Dziękuje za przeczytanie! Mam nadzieję, że ten artykuł był pomocny. Miłego dnia! Sprawdź niektóre z naszych innych postów! Kto stworzył Biblię? Pisarze biblijni i ich historieBracia Jezusa: co o nich wiemyKto jest Bogiem? Wersety biblijne o boskości
Wielu badaczy jest skłonnych twierdzić, że Księga Hioba powstała w V wieku p.n.e., czyli po wyjściu Żydów z niewoli babilońskiej. Wskazuje na to przede wszystkim język utworu oraz fakt, iż teksty mądrościowe powstawały właśnie w tym okresie. Autor pozostaje nieznany. Prawdopodobnie jednak tekst miał wielu twórców, co sugeruje
Dalsza historia człowieka po wypędzeniu z raju to opowieść o tym, jak z jednej strony ludzkość coraz bardziej oddalała się od Boga, z drugiej o tym, jak Bóg torował człowiekowi drogę do zbawienia. W czwartym rozdziale znajdujemy historię synów Adama i Ewy, Kaina i Abla. Opowieść o bratobójczym morderstwie, jakiego dopuścił się Kain zazdrosny o względy Abla u Boga, to swoisty wstęp do dalszej degradacji moralności człowieka oddalającego się od swego Stwórcy. Właśnie to szerzące się ludzkie zepsucie staje się przyczyną gniewu boskiego. Bóg, widząc rozpustę panującą w świecie, postanawia zesłać na ziemię wielki potop, który miał przeżyć tylko Noe i jego rodzina. Noe kochał Boga, służył Mu i zawsze pamiętał, że ma być dobry. Dlatego to jemu Bóg nakazał budowę olbrzymiej arki, na której miał zgromadzić po parze ze wszystkich gatunków zwierząt. Kiedy nadszedł czas Noe schronił się w olbrzymiej budowli wraz ze swoją rodziną i zwierzętami. Przetrwał tak olbrzymi potop, który pochłonął wszystkich ludzi. Gdy ustały ulewy, Noe wysyłał ptaki na zwiady, by sprawdziły, czy woda już opada. Znakiem tego okazał się świeży listek z drzewa oliwnego przyniesiony w dziobie przez gołębicę. Gdy wody już całkowicie opadł, Bóg przemówił do Noego i kazał mu wyjść na ląd. Po tych zdarzeniach Pan zawarł przymierze z człowiekiem: Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi. Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami potopu żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. W tej księdze znajduje się również sławne opowiadanie o Wieży Babel, które wyjawia przyczyny istnienia tak wielkiej ilości języków. Druga część Księgi Rodzaju opowiada historie patriarchów: Abrahama, Izaaka i Jakuba, których uważa się za przodków Izraela. Historia ta zawarta jest w cyklach opowiadań o różnorodnych charakterach. Wśród nich znajdziemy opis spotkań Abrahama z Bogiem oraz zawarcia między nimi przymierza. To w tej księdze znajduje się opowieść o zniszczeniu pogrążonej w rozpuście Sodomy i Gomory. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Przeciwnie, wykonali oni wspaniałą pracę rejestrowania wydarzeń historycznych. Prawdą jest, że Księga Rodzaju jest napisana z religijnego punktu widzenia; nie jest ona po prostu suchym, pedantycznym ujęciem faktów, jaki mógłby wyjść spod ręki sądowej stenografistki.
Moderatorzy: Małgosiaa, bramin Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Autor Wiadomość Dołączył(a): N maja 29, 2016 14:48Posty: 3265 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Przymierza. _________________pozdrawiam serdecznieMarek Cz lip 12, 2018 17:34 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Marek_Piotrowski napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Ja też znam kilka synonimów Ofiary Przymierza, Nowego Przymierza, czyli Znaku Przymierza, Eucharystii, Nowego Prawa, Prawa Miłości, Dobrej Nowiny... _________________MODERATOR Cz lip 12, 2018 18:01 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Zbigniew3991 napisał(a):aspherus napisał(a):Gdzie ?O co pytasz? Umiesz Rodzaju " ... i będzie PRZYMIERZE MOJE na ciele waszym , PRZYMIERZEM WIECZNYM . " . Przeczytałem . Czy możesz wytłumaczyć ? Ja nie znalazłem w cytacie z fragmentu z Dziejów Apostolskich który podałeś nic co wskazywałoby na zniesienie obrzędu obrzezania dla osób pochodzących z obrzezanych . PAN BÓG określa to PRZYMIERZE PRZYMIERZEM WIECZNYM . Jeżeli osoba która pochodzi z obrzezanych przejdzie do Chrześcijaństwa ma prawo będąc już Chrześcijaninem do oficjalnego obrzędu obrzezania w każdej religii chrześcijańskiej . So lip 14, 2018 21:33 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Marek_Piotrowski napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):Jezus ustanawia Nowe Przymierze. On sam staje się najwyższym Kapłanem i ofiaruje swoje Ciało i Krew za nas. To jest pamiątka, czyli znak przymierza - Ofiara Przymierza." ...za nas... " patrząc na ten fragment z punktu tego wątku " ... za nas ... " to znaczy za nieobrzezanych i za obrzezanych . So lip 14, 2018 21:41 Zbigniew3991 Dołączył(a): So maja 14, 2011 18:46Posty: 2584 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Zbigniew3991 napisał(a):aspherus napisał(a):Gdzie ?O co pytasz? Umiesz Rodzaju " ... i będzie PRZYMIERZE MOJE na ciele waszym , PRZYMIERZEM WIECZNYM . " . Przeczytałem . Czy możesz wytłumaczyć ? Ja nie znalazłem w cytacie z fragmentu z Dziejów Apostolskich który podałeś nic co wskazywałoby na zniesienie obrzędu obrzezania dla osób pochodzących z obrzezanych . PAN BÓG określa to PRZYMIERZE PRZYMIERZEM WIECZNYM . Jeżeli osoba która pochodzi z obrzezanych przejdzie do Chrześcijaństwa ma prawo będąc już Chrześcijaninem do oficjalnego obrzędu obrzezania w każdej religii chrześcijańskiej .Dzieje Apostolskie, rozdział 15. Apostoł Jakub powiedział: "19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi,"Apostołowie wysłali w Liście: "28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»"Tak - Chrześcijanie mają prawo się obrzezać, ale nie mają takiego obowiązku. Jeśli chcesz, to poddaj się obrzezaniu, a jeśli nie chcesz, to się nie poddawaj. Jeśli chcesz, to się ożeń, bo masz do tego prawo, ale jeśli nie chcesz, to żyj w celibacie, bo nie masz obowiązku zawarcia małżeństwa. Jeśli chcesz, to jedz mięso, bo masz takie prawo, ale jeśli nie chcesz, to nie jedz mięsa i bądź wege, bo masz takie prawo. _________________MODERATOR N lip 15, 2018 12:44 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Dzieje Apostolskie " Posłali przez nich pismo tej treści : Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii ,w Syrii i w Cylicji . " A skąd wiemy że wyrażenie "bracia pochodzenia pogańskiego" odnosi się tylko i wyłącznie do osób nieobrzezanych ? Jakie są PODSTAWY BIBLIJNE takiego myślenia ? Wt lut 04, 2020 2:43 beata4338 Dołączył(a): Śr lut 05, 2020 12:05Posty: 1 List do Galatów 4,4 Witajcie ,czytalam streszczenie do Galatow ,i tam zostal wpisany skrot i nie wiem gdzie go mpge odczytac ,czy ktos wie ? To ten skrot : MNT 37-38, 42 Śr lut 05, 2020 12:09 bramin Dołączył(a): Pt lis 20, 2009 9:38Posty: 3324 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Münchener Neues Testament czyli po naszemu Monachijski Nowy Testament. Autorem jest Josef Heinz. Jest to doslowne tlumaczenie tekstu greckiego na jezyk niemiecki. _________________MODERATOR Śr lut 05, 2020 14:53 Inny_punkt_widzenia Dołączył(a): N mar 25, 2007 18:09Posty: 3230 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Nie nalewa się starego wina do nowych kubłaków i odwrotnie, bo się zepsuje jedno i drugie. Albo obrzezanie, albo chrzest, jedno z drugim nie pasuje, kto się wykąpał ten nóg myć już nie potrzebuje. Ochrzczony nie potrzebuje już obrzezania , tak jak kierowca nie potrzebuje roweru. Pn kwi 13, 2020 19:02 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Bardzo proszę o jakiś cytat bo nie wiem o co Ci chodzi . Wt kwi 14, 2020 10:49 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Bardzo proszę o jakiś cytatPrzecież to był cytat. Jeśli choć raz w życiu czytałeś Ewangelię, to go rozpoznałeś. Więc nie nie wiem o co Ci chodzi .A jak dostaniesz cytat, to będziesz? Wt kwi 14, 2020 11:04 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Ewangelia Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu ? " Co jest złego w tym że chcę żeby Inny_punkt_widzenia rozszerzył temat skoro Go nie rozumiem o co mu chodzi ? Wt kwi 14, 2020 11:33 Anonim (konto usunięte) Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie aspherus napisał(a):Ewangelia Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu ? " Co jest złego w tym że chcę żeby Inny_punkt_widzenia rozszerzył temat skoro Go nie rozumiem o co mu chodzi ?Jaki jest związek między tym cytatem z Mt, a Twoją niewiedzą nt. przypowieści o młodym winie? Zacznij pisać konkretnie, o co Ci chodzi. Wt kwi 14, 2020 11:54 Inny_punkt_widzenia Dołączył(a): N mar 25, 2007 18:09Posty: 3230 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Kyob, Św. Paweł nawiązuje tutaj do tego co mówił wcześniej List do Galatów 2,21. Paweł jest troszeczkę zazdrosny o mieszkańców Galatu, którzy z pogaństwa przeszli na chrześcijaństwo , a teraz pod wpływem Kefasa i innych żydów z urodzenia przyjmują obrzezanie. Tłumaczy im jako najbardziej wykształcony żyd że to jest krok w tył, że to bez sensu, że Jezus w takim razie umarł i zmartwychwstał na darmo, że to jest porzucenie Jezusa i Jego zbawienia, że cały wysiłek Jezusa idzie na marne. Wiesz co Kyob , wygodny jesteś, zamiast przeczytać cały list do Galatów to ty szukasz nauki na forum od tych którzy też się uczą. A nie lepiej by było szukać nauki od nauczyciela, czyli czytać Pismo Święte. Przeczytaj chociaż 3 rozdział L. do Galatów. Wt kwi 14, 2020 21:44 aspherus Dołączył(a): Cz lis 05, 2009 23:37Posty: 385 Re: Księga Rodzaju i List do Galatów a obrzezanie Inny_punkt_widzenia napisał(a):Nie nalewa się starego wina do nowych kubłaków i odwrotnie, bo się zepsuje jedno i drugie. Albo obrzezanie, albo chrzest, jedno z drugim nie pasuje, kto się wykąpał ten nóg myć już nie potrzebuje. Ochrzczony nie potrzebuje już obrzezania , tak jak kierowca nie potrzebuje Mateusza " Poznacie ich po ich owocach . Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi ? " A czyje są te słowa które starasz się zacytować ? Kto to powiedział ? Śr maja 27, 2020 3:48 Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg Nie możesz rozpoczynać nowych wątkówNie możesz odpowiadać w wątkachNie możesz edytować swoich postówNie możesz usuwać swoich postówNie możesz dodawać załączników Badając Księgę Rodzaju, wierzący mogą uzyskać głębsze zrozumienie natury Boga, kondycji ludzkiej i obietnicy odkupienia, która jest centralnym elementem wiary chrześcijańskiej. Księga Rodzaju to nie tylko zbiór historii, ale raczej gobelin prawdy, który objawia serce Boga i Jego plan dla ludzkości.
Księga Rodzaju z gr. genesis początek, rodowód – stanowi pierwszą księgę Biblii. Treści pierwszych rozdziałów prologu są przesycone symbolami. Trzeba pamiętać o czasach w jakich powstawała Księga Rodzaju i o funkcji jaką miała spełniać wśród starożytnych wiernych. Opis jest taki aby zrozumiał go prosty wieśniak ale i intelektualista. Bóg przez sześć dni tworzył, a siódmego odpoczywał, co z pewnością może stanowić wzór w sferze pracy. W Księdze Rodzaju poza partiami poetyckimi znajdujemy sagę, legendę i etiologię. Pojawiają się częste motywy: płodność czy bezpłodność, pierworodztwo, gościnność, błogosławieństwo czy przekleństwo, wizje, sny, przymierza, genologie rodów i ludów. Stałym nadprzyrodzonym motywem jest także obecność Boga wśród ludzi, jego ingerencja w sprawy człowieka, liczne objawienia itp. Streszczenie i opracowanie wybranych fragmentów Księgi RodzajuStworzenie świata i człowiekaPierwotny stan szczęściaUpadek pierwszych ludziKain i Abel – streszczenieZepsucie moralne ludzkościBoże postanowienie zagładyPotop – zapowiedz, przebiegZniszczenie Sodomy i GomoryWieża Babel Streszczenie i opracowanie wybranych fragmentów Księgi Rodzaju Stworzenie świata i człowieka Świat stworzony przez Boga (Rozdz. 1 1-31): Bóg stworzył niebo i zimie. Ziemia była pustkowiem, a nad wodami uniosła się ciemność. Bóg stworzył światłość i oddzielił ją od ciemności. Światłość była dniem … ZOBACZ Pierwotny stan szczęścia Gdy Pan Bóg ulepił człowieka, umieścił go w ogrodzie Eden na wschodzie, aby tam uprawiał go i doglądał. W ogrodzie rosło wiele wspaniałych drzew między innymi drzewo życia i drzewo poznania złego … ZOBACZ Upadek pierwszych ludzi Pierwsi ludzie żyli w raju (Eden). Bóg zabronił im jeść owoce z drzewa, które rosło w środku ogrodu. Wąż, który był najbardziej przebiegły ze wszystkich zwierząt lądowych, skusił niewiastę, aby zerwała owoc … ZOBACZ Kain i Abel – streszczenie Ewa urodziła swemu mężowi syna, któremu dano na imię Kain. Po nim na świat przyszedł ich następny syn – Abel. Młodszy syn został pasterzem, a starszy uprawiał rolę. Kain składał w ofierze Bogu płody rolne, a Abel … ZOBACZ Zepsucie moralne ludzkości Kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. A że były niezwykle piękne, potomkowie Adama brali je sobie za żony wszystkie jakie im się tylko podobały. Wtedy to stwórca zrozumiał, że człowiek jest istotą cielesną i skrócił mu życie do 120 lat. Boże postanowienie zagłady Pan Bóg zobaczywszy, jak wielka jest niegodziwość i złe usposobienie ludzi, postanowił zgładzić to, co stworzył. Spośród wszystkich Bóg darzył życzliwością tylko Noego. Potop – zapowiedz, przebieg Opowieścią obecną we wierzeniach różnych ludów jest mit o potopie, znany również z jednego z najstarszych epickich tekstów w dziejach ludzkości, starobabbilońskiego Poemat o Gilgameszu (ok. 2000 r. … ZOBACZ Zniszczenie Sodomy i Gomory Lot za pośrednictwem aniołów otrzymał od Boga polecenie opuszczenia miasta, które zamierzał zniszczyć. Nikt z opuszczających miasto nie miał oglądać się za siebie. Uczyniła to jednak żona Lota, która natychmiast … ZOBACZ Wieża Babel Potomkowie Noego zamieszkiwali na równinie Szinear. Postanowili zbudować miasto i wieżę, której wierzchołek sięgałby nieba – miał to być znak dla ludzi, aby nie rozproszyli się po całej ziemi. Pewnego razu Bóg zstąpił … ZOBACZ
Kto napisał ks rodzaju i wktórym wieku Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. niedzwiec2000 niedzwiec2000 16.10.2016 Religia Szkoła podstawowa Biblia dostarcza wielu innych informacji. Istnieją różnice w tym, który napisał Biblię i Ewangelię, więc autorzy głównej Świętej Księgi są nieznani, ale kosztem drugiego dzieła jest przypuszczenie, że jego tekst został napisany przez czterech ewangelistów: Mateusza, Jana, Łukasza i Marka. Warto zauważyć, że Ewangelia jest Księga Liczb. Księga Liczb [ Lb ], Czwarta Księga Mojżeszowa [ 4 Mojż ], Numeri jest czwartą księgą Tory, a tym samym Starego Testamentu i Biblii. W języku hebrajskim przyjmuje się nazwę Bemidbar – במדבר („na pustyni"), od pierwszych słów księgi, w innych językach (za pośrednictwem Septuaginty i Wulgaty) przyjęła się .
  • 86y78tvbr7.pages.dev/311
  • 86y78tvbr7.pages.dev/933
  • 86y78tvbr7.pages.dev/372
  • 86y78tvbr7.pages.dev/899
  • 86y78tvbr7.pages.dev/122
  • 86y78tvbr7.pages.dev/68
  • 86y78tvbr7.pages.dev/50
  • 86y78tvbr7.pages.dev/529
  • 86y78tvbr7.pages.dev/191
  • 86y78tvbr7.pages.dev/933
  • 86y78tvbr7.pages.dev/175
  • 86y78tvbr7.pages.dev/384
  • 86y78tvbr7.pages.dev/502
  • 86y78tvbr7.pages.dev/678
  • 86y78tvbr7.pages.dev/194

    • księga rodzaju kto napisał